Ieder jaar, vlak voor de intocht van Sinterklaas als er zwarte-pieten-activisten aankomen, dan laten burgemeesters noodverordeningen ingaan die demonstreren verbiedt. Dat mogen burgemeesters eigenlijk niet, want we hebben vrijheid om te demonstreren, maar toch gaan die noodverordeningen in. Burgemeesters laten zich even helemaal niets gelegen liggen aan hun wetskennis. Burgemeesters kijken naar de situatie en besluiten dat het overtreden van de wet, belangrijker is dan diezelfde wet handhaven. Burgemeesters hebben uit twee kwaden de minst kwade oplossing gekozen. Columniste Asha ten Broeke doet net alsof ze dat niet begrijpt.
‘Voetjes afvegen met onze rechten’ staat boven haar column. Ik proef die titel, ik snuffel eraan. Hij klopt niet. Je veegt je voeten niet af. Voeten veeg je. Zonder ‘af’. ‘Met onze rechten’ klinkt ook al niet goed. Het bekt allemaal slecht…voetjes vegen met onze rechten…Ze zal bedoelen dat burgemeesters hun reet afvegen met de grondrechten… Klopt! Maar burgemeesters hebben te maken met een dilemma… Dat weet Asha ten Broeke heus wel.
Pieten waren lange tijd heel erg zwart, maar omdat sommige mensen last hadden van de overeenkomst tussen hun kleur huid en de kleur van Zwarte Piet, hebben Pieten nu zwarte vegen op hun gezicht zodat niemand meer een overeenkomst ziet tussen een donkere huid en Zwarte Piet; dat is stukken beter!
Zo’n slordige twee weken voor 5 december worden Sinterklaas en zijn Pieten feestelijk binnengehaald. Duizenden kinderen staan dan gewapend met vrolijke vlaggetjes en pietenmutsen met hun ouders langs de route die Sinterklaas en zijn Pieten door stad of dorp gaan afleggen. Erg kwetsbaar allemaal, die kinderen.
Helaas doen aan het debat over de kleur van Zwarte Piet extremisten mee. Extremisten houden geen rekening met een minderheid maar ook niet met een meerderheid. Voor extremisten telt slechts hun eigen gelijk. Zo heb je aan de ene kant extremisten die vinden dat de roetvegen niet ver genoeg gaan, en aan de andere kant mensen die Zwarte Piet nog veel zwarter willen. Als de één demonstreert, wil de ander dat ook. Komen ze bij elkaar dan wordt het een erg ongezellige boel. Daarbij is het niet uitgesloten dat de toegestroomde kinderen tussen die ongezellige extremisten in komen te zitten. Je wilt niet dat kinderen zien dat de ME tussen beiden komt of dat kinderen moeten rennen voor hun leven. Zie daar het burgemeesters dilemma! Maar dat begreep Asha ten Broeke heus wel! Als wetenschapsjournaliste ben je niet op je achterhoofd gevallen!