Ik heb een moestuin. In de vroege lente heb ik er al eerder over geschreven. Toen was ik erg enthousiast en vol verwachting over wat ik ging zaaien. Ook was ik vol verwachting over wat ik ging oogsten. Ik schreef over ‘het hele jaar door eten uit je tuin’ door groenten op diverse manier in te maken. Ik zou kolen planten om zuurkool te maken, ik zou lof zaaien, om van de ingekuilde wortels de hele winter lang mooie struikjes lof te snijden…Ik was, kortom, vol verwachtingen. Een gevoel dat helemaal bij de lente past.
Maar nu, in de zomer. Op het moment dat de meeste mensen op vakantie zijn, word ik geconfronteerd met de realiteit. En die realiteit is hard voor mij. Voor ons, want schrijver dezes deelt zijn leven en dus ook het moestuindrama dat zich aan het ontrollen is. Daarom ga ik eerst vertellen over wat wel gelukt is. Josien en ik hebben al diverse courgettes gegeten. Na een aanvankelijke aarzeling, is de courgetteoogst nu goed op gang gekomen. In de vroege lente hadden we courgettes en pompoenen voorgezaaid. Thuis op onze zolderkamer hadden we ze tot volwaardige plantjes laten opgroeien om ze daarna uit te planten in de tuin. Met die eerste poging waren de slakken in onze tuin, bijzonder blij. Binnen no-time konden we alleen nog maar een rechtopstaand steeltje vinden…in het gunstigste geval. Na een week vonden we van al onze plantjes helemaal niets meer terug. Daarom meteen nieuwe gezaaid. Wijs geworden door onze eerste poging, namen we maatregelen. Plantjes zouden opgroeien met een bescherming rond hun steel; een plastic bekertje zonder bodem met een strip van kopertape aan de bovenkant.
Dat bleek de gouden oplossing want geen slak die de koperen slakkenstrip kon nemen en na een betrekkelijk korte tijd was de plant zo enorm gegroeid dat slakken er geen kwaad meer konden aanrichten. Dezelfde truc pasten we toe op de kool. Ik wilde veel kool zodat we veel zuurkool zouden kunnen maken. We hadden zaad van verschillende koolsoorten gekocht. Maar helaas, sommige koolsoorten kwamen heel slecht op. De plantjes die wel opkwamen beschermden we op precies dezelfde manier als onze courgetteplantjes. Het effect was dat de plantjes in eerste instantie uitgroeiden tot prachtige planten. Maar nu is het droog. Al weken is het veel te droog. Mijn koolplanten lijden, dat is wel duidelijk…
De ergste vijand van onze moestuin is zonder meer de slak. Hoewel we van alles hebben uitgeprobeerd, lijkt weinig werkelijk te helpen. Deze overtuigd biologische hobby tuinier heeft zelfs (biologische) slakkenkorrels aangewend in de strijd tegen het slijmerige ongedierte. Maar zelfs dat heeft nauwelijks effect gehad. Alleen de bekertjes met koperen slakkentape. Dat werkt wel.
Dit jaar: geen worteltjes, boontjes of bietjes…snif. Al helemaal geen witlof. Ook de uien zijn verdroogd. Wel wat tuinbonen, gelukkig!
Het spijt me, maar de stand van zaken, midden in de zomer, is niet echt rooskleurig in onze moestuin.