Volgens Jari van der Ploeg, vandaag in de Volkskrant, maakt het niets uit of je een haring vandaag eet of pas in november… Word ik dan door mijn eigen smaakpapillen bedrogen? Vanavond ga ik een ware school haring naar binnenwerken. Dat weet ik zeker. Of het goed voor me is; het kan me niet schelen. De smaak van nieuwe haring is zo verschrikkelijk… ‘Lekker’ klinkt zo afgezaagd.

Ik ben een echte haringliefhebber. Ook de maatsjesharing vind ik nog best te eten. Maar de nieuwe haring, dat is toch een heel ander verhaal.

Ik werkte voor het nu al lang ter ziele zijnde bedrijf IOsys. In Gouda. Als Amsterdammer tussen de Rotterdammers. In economisch opzicht was het geen best bedrijf; het ging dan ook failliet. En met veel sfeerbepalende mensen had ik grote moeite. Maar dat was pas later. Toen ik net in dienst was bij IOsys, had ik een leuke tijd. Alleen al omdat ik mensen ontmoette die net zo gek op vis waren als ik. Vrijdag tussen de middag gingen we ‘vissen’. Dan reden we met z’n allen van het bedrijventerrein in Gouda (waar echt helemaal geen ene zak te beleven viel) naar Waddinxveen. Daar stond een visstal die werkelijk overheerlijke vis verkocht. Normaal aten we een bak versgebakken kibbeling. Grote stukken kabeljauw of schelvis. Maar na vlaggetjesdag was het haring. Krijg je de haring in Amsterdam in stukjes gesneden op een kartonnetje met een prikker; in Rotterdamse contreien doen ze niet aan snijden en prikkers. Daar dien je het beestje bij zijn staart te pakken en hem koek-happend naar binnen te werken. Dat leerde ik daar erg waarderen. De happen die je neemt hebben de omvang van jouw hap en je bent niet afhankelijk van het snijwerk van de visboer.  Heerlijk! Je moet alleen niet bang zijn voor vette stinkende vingers. Kan je ook positief opvatten; de rest van de dag kan je nagenieten door af en toe even aan je handen te ruiken (niet je handen wassen, natuurlijk!)

Een van mijn collega’s kreeg het nog zwaarder te kwaad dan ik bij de komst van de nieuwe haring. Hij slokte er drie weg in de middagpauze en nam er nog een paar mee voor bij de thee. Dat ging mij zelfs te ver.

Ik geloof er dus helemaal niets van dat de nieuwe haring qua smaak niets verschilt van de maatjesharing die je de rest van het jaar kunt krijgen; ik geloof het echt niet!!! Vanmiddag ga ik de proef op de som nemen. De oude haring is zacht…vettig, smaakt naar traan en is zout. En de nieuwe haring…

Ik zal Josien waarschuwen dat ze niet moet schrikken van de geur die in huis gaat hangen.

Dat ze even niet met me wil zoenen, ga ik voor lief nemen.

De nieuwe haring is er!!!!