De marketingafdeling van het Rijksmuseum bewonder ik eindeloos. Wat knap! Eerst de opening van het museum na twaalf jaar misère. Na het marketingoffensief sidderde heel Nederland voor deze gebeurtenis. De kroning van Willem Alexander verbleekte er zo’n beetje bij. Toch was er niet veel meer aan de hand dan dat een museum de deuren weer opende. Daarna de grote tentoonstelling ‘De late Rembrandt’. Ja, het was een unieke tentoonstelling. Ik heb er erg van genoten. Maar hoe dat aan de man gebracht werd… Je was wel een ongelofelijke sufferd als je deze tentoonstelling aan je voorbij liet gaan. Zo uniek als deze tentoonstelling zal je ze niet snel weer tegenkomen. Dat waren zo ongeveer wel de gevoelens die je aan de campagne overhield. Hoe je die gevoelens precies kreeg…geen idee. Lag dat nou aan die paar deskundigen die tijdens de reclamefilmpjes aan het woord kwamen?

Ja, en nu dan Maerten Soolmans en Oopjen Coppit… Ineens kennen we allemaal die in vergetelheid geraakte namen. Ineens weten we allemaal waarom de portretten die Rembrandt maakte zo uniek waren. Nu wil ineens iedereen dat Maerten Soolmans en Oopjen Coppit weer ‘naar huis’ komen. Zelfs in de politiek is er consensus! De hele tweede kamer vindt dat er 80 miljoen uit de schatkist mag komen om de twee huwelijksportretten te kopen. Iedereen is het er over eens: Nederland moet die schilderijen aankopen. Wat een eendracht! Hoe is de marketingmachine er in geslaagd om deze eendracht te creeeren? Geen idee, maar die eendracht is er wel!

Het Louvre is ook in staat om een van de twee doeken te kopen, en wil dat. Bij mezelf ontdek ik een grote weerstand. Maar…het is zo uniek dat die schilderijen weer naar Amsterdam komen, en het is zo uniek dat die twee schilderijen nog samen zijn. Alle argumenten komen boven. Maar wat betekent ‘thuis komen’ eigenlijk voor een Rembrandt? Een Rembrandt is west europees cultureel erfgoed. In het Louvre hangt een Rembrandt echt niet verkeerd! Waarom moeten ze perse samen blijven, die twee doeken. Wat is er dan zo uniek aan dat ze zo samen zijn? Dat het portretten ten voeten uit zijn…uniek ja; laten we die uniciteit delen met het Louvre: Hier een doek en daar een doek. Waarom niet? Hangt er één in het Louvre dat kunnen er nog veel meer mensen tegelijk van genieten.

De marketingmachine heeft goed gedraaid. Ook bij mij… Want… Ik wil ze hier; hier horen ze. In het Rijksmuseum zijn ze thuis. Laat de Fransen zich maar bezig houden met ‘hun’ schilders. Rembrandt is van ons! Maerten Soolmans en Oopjen Coppit moeten weer thuis komen, en snel!

Zie je…Ik heb ook verloren van de marketingmachine. Laat die koop snel beklonken zijn!!!

25 september 2015