Vandaag is het voor Max Pam bijltjesdag. Hij vergelijkt wat president Trump op dit moment doet met wat links (ik, dus) destijds wilde en komt tot de conclusie dat Trump doet wat ik destijds wilde. Zo’n vergelijking lijkt leuk en ook hout te snijden, maar voelt als een afrekening en gaat aan alle kanten mank. Ik hoef Max Pam er natuurlijk niet op te wijzen dat de wereld er nu heel anders uitziet dan veertig jaar geleden. We kunnen alleen maar weten hoe de keuzes die toen in werkelijkheid zijn gemaakt, hebben uitgepakt. Over alle andere mogelijkheden die er toen waren kan je dus eigenlijk niets zeggen. We weten het niet. In zijn column van vandaag laat Pam een aantal ‘linkse’ issues van toen de revue passeren waar Trump de keuze lijkt te maken die links destijds wilde.

Uit de Navo stappen, bijvoorbeeld. Trump doet zijn best om de Navo uit elkaar te laten vallen. Veertig jaar geleden wilde links dat Nederland uit de Navo stapte. Lijkt dus hetzelfde, behalve dit dan: De wereld, maar vooral Europa zag er heel anders uit. De wereld was in tweeën gedeeld: De Navo en het Warschaupact. Twee grote machtsblokken recht tegenover elkaar. Ze deden niets anders dan dreigen en dat zorgde voor een ongekende wapenwedloop die miljarden verslond. Dat koude evenwicht moest op een dag doorbroken worden; die machtsblokken moesten uiteenvallen omdat er eigenlijk niet mee te leven viel. Het was of het Warschaupact of de Navo die eraan geloven moest. Het werd uiteindelijk het Warschaupact. Dertig jaar geleden viel dat uit elkaar. De machtsverhoudingen waren daarmee volledig gewijzigd. Vanaf dat moment werd de Navo uitgebreid met landen die daarvoor nog tot het Warschaupact behoorden. Kijk je achteraf, dan kun je je afvragen of de landen die van het ene machtsblok naar het andere zijn overgelopen, daar zo gelukkig mee zijn. Juist in die voormalige Oostbloklanden lijkt men erg terug te verlangen naar vervlogen dagen. Nederland had destijds ook het evenwicht kunnen verstoren door uit de Navo te stappen. Wie weet wat er toen gebeurd was. Misschien waren Duitsland en Nederland dan lid geworden van het Warschaupact en waren de Verenigde Staten nu een opkrabbelende natie die weer terug wilden keren op het wereldtoneel. Maar dat is dus niet gebeurd… Geen idee wat Trumps onvoorspelbare bewegingen op dit moment voor de wereldgeschiedenis als gevolg hebben. Eén ding weet ik zeker: Zijn daden en drijfveren zijn onvergelijkbaar met het idealisme van links destijds.

Een ander issue: De CIA. Trump ziet de CIA als de bron van alle kwaad, net als de linkse beweging van toen. Ook wat dit betreft een heel andere verhouding in de wereld dan destijds. In de status quo van de twee machtsblokken dachten ze elkaar pijn te doen door op slinkse wijze te manipuleren. Vooral burgers werden het slachtoffer. Neem bijvoorbeeld de staatsgreep in Chili. Die heeft de Chileense bevolking jaren achterop gebracht en onnoemelijk veel leed veroorzaakt. Was grotendeels het werk van de CIA in de periode dat oorlogshitser Nixon president was. De CIA speelde destijds een kwalijke rol en doet dat waarschijnlijk nog steeds. Dat je daartegen protesteert is heel logisch in mijn ogen. Maar dat is heel anders dan wat Trump doet. Trump ziet de CIA als een organisatie die de glans van zijn verkiezingsoverwinning afneemt. De CIA ontdekte dat Trump Russische hulp heeft gehad bij het behalen van zijn overwinning. Dat krenkt een narcist.