Ik moet eigenlijk helemaal mijn mond houden want alles wat ik zeg of schrijf kan tegen mij gebruikt worden bij zo’n gevoelig onderwerp. Ik besef het. Ik kan het veel beter niet over het rapport ‘Studenten over verkrachting’ hebben dat Amnesty International heeft laten maken. Maar kennelijk gaat het bloed waar het niet gaan kan. Laat ik maar meteen op gevoelige tenen gaan staan: Waarom laat Amnesty International een onderzoek naar verkrachting en studenten doen? Ik steun Amnesty al jaren omdat ik het goed vind dat er een organisatie opkomt voor mensen die door hun regering onderdrukt worden; Waar onrecht heerst en mensen onderdrukt worden, daar moeten ze voor opkomen. Ik vind verkrachting in Nederland van studenten heel erg, maar niet direct het werkterrein van Amnesty. Wel als het – om maar wat te noemen – over seksueel geweld tegen vrouwen in de gevangenissen van Wit-Rusland zou gaan. Voor die vrouwen opkomen vind ik typisch een taak voor Amnesty International. In dat hypothetische geval gaat het om mensen die een groot onrecht wordt aangedaan en zwaar beschadigd worden door een oppermachtig systeem waar ze op geen enkele manier rechtsbescherming van hoeven te verwachten. Daar is bij het onderzoek ‘Studenten over verkrachting’ geen sprake van. Van alle ‘penetraties zonder toestemming’ die gerapporteerd worden gaat het slechts in 5% om een verschil in macht (leidinggevende, coach of trainer), maar al helemaal niet om politie- of regeringsmacht. Het overgrote deel van alle gerapporteerde seksuele misstappen lijkt te gaan over leeftijdsgenoten waarbij dreigen of toepassen van geweld geen rol van betekenis speelt. Is het dan een taak voor Amnesty om daar zoveel geld en moeite aan te besteden? Ik denk eerlijk gezegd van niet. Wie zou zo’n soort onderzoek dan wel moeten initiëren?…weet ik niet.

Kortgeleden schoof de kersverse D66 politica Hanneke van der Werf aan bij OP1 om over, onder anderen, dit rapport te komen praten. Haar gezicht stond op straffen, straffen en nog eens straffen en de ‘onschuldige meisjes’ en de ‘schuldige mannen’ en ‘het blijkt maar weer eens’ en ga zo maar door, je kent dat wel. Heus ik sta helemaal achter alles wat er in het wetboek van strafrecht over verkrachting en aanranding staat maar lees ik het rapport dan zie ik vooral hoe complex mensen zijn en hoe ingewikkeld partnerkeuze is en vooral hoe verschrikkelijk veel stress dit met zich meebrengt. Een groot deel van de ongelukken, zo blijkt uit het rapport, ontstond na drankgebruik. Jongeren hadden zich moed in gedronken om op het vrijerspad te gaan. Drank verlaagt je grenzen, verhoogt je moed en vermindert je wil; zie daar het probleem. De conclusie dat mannen en jongens de dronkenschap van meisjes en vrouwen misbruiken om hen ongewenst te penetreren, lijkt mij wat ver gezocht; als ze beiden niet gedronken hadden was het waarschijnlijk niet gebeurd. Drank maakt meer kapot…ach je weet het wel. Neemt niet weg dat sommige mannen, vrouwen dronken voeren of stiekem een pilletje in hun drankje gooien om ze te kunnen verkrachten…heel verwerpelijk; want in dat geval creëert een crimineel een mens zonder wil!

Bij het overgrote deel van het ongewenst neuken, zie ik gebrek aan goede communicatie. Meisje of vrouw zegt of laat blijken dat ze iets niet wil en jongen of man hoort of ziet het niet en zal het ook vast wel regelmatig niet willen zien of horen. Menselijke communicatie is subtiel en complex… Beter leren communiceren lijkt de oplossing, maar kom daar maar eens om!

Ik ben zo blij dat het spel van jongetje zoekt meisje achter me ligt! Als ik te weinig deed voelde ik de angst dat ze me een slapjanus vond, deed ik te veel dan voelde ik me een verkrachter. Drank hielp mij ook al niet; ik ben er zo eentje die hoofdpijn krijgt van te veel drank en wiens evenwichtsgevoel eerder verdwijnt dan zijn grenzen.