Hoe boek je een kamer in een stad die je niet kent? In Bangkok, dus? Je vraagt aan je deskundige schoondochter waar je precies op moet letten. Dan zegt ze…in de buurt van de metro, of een ambassade…zodat de buurt redelijk is en je je makkelijk kunt verplaatsen. Maar Bangkok is zo groot en ik wil niet elke boeking door mijn zoons grote liefde laten controleren. Bovendien, wij zijn volwassen mensen en we kunnen ons ook in een vreemde stad prima redden. Dus hoe boekte ik ons hotel? Beetje centraal in de stad. Beetje in de buurt van een metrolijn. Beetje in de buurt van de Zweedse ambassade. Dat kon toch niet missen. En dan een beetje op de prijs; niet te goedkoop niet te duur. En tenslotte op de beoordelingen. Zo vond ik het Dynasty Inn hotel. Goede recensies, hoge beoordeling op de site waar ik vaak boek. Wat kan er mis gaan? Niets toch?

Midden in de grote hoerenstraat, dus. De ene massagesalon naast de andere nachtclub. De verlopen dames zitten met opgepompte boezem buiten klanten naar hun massagesalon te lokken. Hoewel ze adverteren met hoofd-, voet- of rugmassage, is het we heel erg duidelijk wel lichaamsdeel ze gaan masseren en welk lichaamsdeel ze erbij gaan gebruiken en dat vooral mannen hun klandizie zijn.

Zonder een moreel oordeel te vellen ziet het er zielig uit; ze zien er moe en verlopen uit. Het werk dat hoeren verrichten – hier en elders op de wereld – moet slopend zijn. Ik liep langs de vrouwen en keek in hun ogen. Uitgebluste ogen die in mij alleen maar geld zien, verder niets. Ik wil prostitutie niet verbieden, maar de keerzijde zou best wat vaker belicht mogen worden.

Het kan zijn dat ik hier in zuidoost Azië anders kijk, maar wat ik hier in deze buurt veel zie zitten en lopen, zijn mannen alleen. Mannen van mijn leeftijd. Mannen met mijn buikje. Dat voelt helemaal niet goed. Ik zie ze lopen. Ik zie ze in de bars zitten met naast zich een Thaise vrouw die zo te zien elk geluk in haar leven misgelopen is. Het maakt me kwaad. Ik heb zin om zo’n oude viezerik z’n neus te breken. Profiteren van andermans armoede en ellende. Ik weet de prijzen hier niet, maar het zal stukken lager liggen dan in westerse landen.

In hoeverre heb ik gelijk in het veroordelen van die oudere mannen? Ik ken ze niet. Ik weet niet wat hun motieven zijn. Ik weet niet waar ze vandaan komen. Ik weet helemaal niets. Ook niet van die vrouwen waarvan ik zo zeker ben dat ze met hun lichaam leuren. Misschien zou ik ook wel eens zelf compleet zonder verantwoordelijkheid voor ervoor of erna willen neuken. Gewoon als deal. Even het beest uithangen en weer voort met je leven. Maar ik denk niet dat ik het doe. Niet hier en niet thuis. Te laf? Seks om geld is complex.

Toch vind ik de vrouwen hier in de straat er verlopen en treurig bijzitten. Ze zien er moe uit en maken slechts contact als ze denken dat Josien niet bij mij hoort. Dan laten ze niet direct hun massererende vingers zien, maar wel hun borsten.

Onze hotelkamer is aan de achterkant van de hoerenstraat. Het is er doodstil. De kamer is inderdaad een acht komma vijf waard. De airco ruist. Buiten is het vijfendertig graden maar mijn telefoon geeft aan dat de gevoelstemperatuur veertig graden is. Een tropische stad…