Het gaat vandaag (uiteraard!!!) over Zwarte Piet. Laat ik het zo stellen: Men is het er nog niet over eens wat we aan moeten met Zwarte Piet. Het volgende valt op:

Een intellectuele bovenlaag eist een verbod op Zwarte Piet. Ze vinden Zwarte Piet racistisch. Mensen met een donkere huidskleur zeggen dat ze in de Sinterklaasperiode door kleine kinderen verward worden met Zwarte Piet. Dit ervaren ze als heel vervelend. Daarnaast zien ze in Zwarte Piet een karikatuur van zichzelf. Zwarte Piet ervaren mensen als een verwijzing naar de slavernij waarbij de slavernij, ten onrechte, in een positief daglicht wordt gesteld.

Een andere intellectuele bovenlaag zie ik het volgende standpunt innemen: Het maakt helemaal niet uit welke kleur Piet heeft; dat mag zwart zijn, paars, oranje, zie maar. Kinderen maakt het niets uit. Ze zullen er niet minder overtuigd voor bij de radiator gaan zingen. Ook de volwassenen zullen er snel aan gewend zijn. Na een kleine overgangsperiode zijn we allemaal gewend aan Oranje Piet en is alles weer koek en ei. Als een groep mensen Zwarte Piet als kwetsend ervaart, dan moeten we daar rekening mee houden.

Voor de rest van de samenleving is Zwarte Piet, Zwarte Piet; Zwart dus. Voor de rest van de samenleving zijn Zwarte Piet en Sinterklaas emotie. Zwarte Piet en Sinterklaas zijn equivalent aan onschuld. Van gekoesterd worden door de grote mensen. Van vrede en veiligheid en liefde en warmte. Argumenten spelen daar geen rol. Ze willen niet dat deze gevoelens bezoedeld worden. Argumenten zijn koude dingen die inhakken op warme gevoelens. Voor Zwarte Piet ben je een beetje bang. Dat zwarte gezicht waar je niets en niemand in herkend. Je ouders beschermen je. Die vertellen je dat hij lang niet zo boos is als hij eruitziet. Met Zwarte Piet bewijzen ouders dat ze je beschermen. ‘Ook al ben ik zwart als roet, ik meen het wel goed’, dat is de boodschap. Deze laatste zin wordt vaak aangehaald als het ultimo bewijs van racisme. Ik denk dat dat wel meevalt. Zwart is de kleur van duisternis en duivel.

Gisterenavond waren Sylvana Simons, Ad Visser en een anonymus te gast bij Jeroen Pauw in zijn talkshow. Sylvana Simons, die me met haar extreme decolleté trouwens behoorlijk afleidde, vertegenwoordigde de mensen die het maar slap vonden dat premier Rutte zich niet in wetgevende zin met Zwarte Piet wilde bemoeien. Ad Visser acteerde op rationeel niveau; als jullie er last van hebben, dan veranderen we het toch even… De anonymus had een raar en onsamenhangend verhaal en bewees daarmee dat Zwarte Piet weinig met rationaliteit te maken heeft maar wel met emotie; heel veel emotie. Emoties verander je niet; die zijn er.

Sylvana Simons begreep dat wel, denk ik. Met veel bombarie zette ze er een emotioneel verhaal tegenover. Daarbij vloog ze volledig uit de bocht. Walste in het voorbijgaan nog even de anonymus plat en werd compleet ongeloofwaardig. Na haar gehuil was zelfs ik weer voorstander van Zwarte Piet terwijl ik heus wel de ‘blackface’ kant zie…

De Zwarte Pietentijd is gelukkig weer bijna voorbij. Kunnen we een jaartje herkauwen op onze argumenten om ze volgend jaar weer keihard en volkomen nutteloos in de strijd te gooien.