Als pre-puber heb ik ervan gedroomd; Ron O. heeft het waargemaakt! Hij stond gisteren voor de rechter meldde de Volkskrant. Als vadsige dikke veertiger heeft hij gedaan waarvan ik als prille puber droomde en een hele reeks domme vrouwen is er met open ogen ingetuind!

Laatst in het Openluchtmuseum kreeg ik een Ron O. deja vu. Ze hebben  daar een gebouw van de GGD neergezet met een inrichting uit de jaren vijftig. Ze sproeien daar dagelijks een geringe hoeveelheid lysol zodat de geur overeenkomt met destijds. Als pre-puber kregen we allemaal een onderzoek. In het Openluchtmuseum zag ik me onderzocht worden, destijds. Gek genoeg kan ik mijn moeder erbij niet herinneren; ik moet erg jong zijn geweest. Een jaar of elf twaalf. Ik had wat vragen moeten beantwoorden bij een verpleegster. Duidelijk herkenbaar aan haar kapje. Daarna werd ik naar een kleedkamertje geleid. Die bleek twee deuren te hebben: Eentje van de verpleegster af en eentje naar de dokter toe. Er tussenin moest ik me uitkleden. Alles moest uit behalve mijn onderbroek. In mijn onderbroek moest ik wachten tot het lampje ging branden. Ik voelde me zo bloot, eenzaam en koud in dat hokje en ik hoopte dat dat lampje ging branden zodat ik er snel vanaf was. Ik had geen idee wat mij ging overkomen.

Het moment dat de arts het elastiek van mijn onderbroek aanraakte en mijn onderbroek opentrok, ging er een schok door me heen. De arts keek naar mijn zakie terwijl ik hard op mijn pols moest blazen. De vernedering was toen nog niet compleet want met zijn vingers voelde hij vervolgens aan mijn ballen. Heel, heel erg bloot mocht ik weer naar het kleedhokje terug. Met elk kledingstuk dat ik aandeed voelde ik me weer mezelf worden. De volgende dag vroeg mijn vriendje, die eerder aan de beurt was geweest dan ik, hoe het was geweest bij de ‘ballenwipper’. Die naam had ik al eerder gehoord maar nooit beseft waar dat op sloeg. Toen dus wel.

Maar ’s avonds in bed dacht ik aan het mooiste meisje van de klas. Ik was een beetje verliefd op d’r. Joyce. Terwijl ik lag te bedenken hoe het was om samen ‘iets’ te hebben, kwam bij mij de gedachte op dat ook zij naar de ballenwipper was geweest. Wat had hij met haar gedaan? Had hij ook in haar onderbroek gekeken? Had hij ook haar ‘daar’ aangeraakt? Ik raakte daar zowaar best opgewonden van. Ik fantaseerde dat ik zelf arts was. Op mijn bureau de knopjes waarmee ik de lampjes in de kleedhokjes aan en uit kon doen. En toen ik een schakelaartje omzette, ging één van de kleedkamertjes open en liep Joyce, in haar onderbroekje naar me toe. Als elfjarige had ik een rijke fantasie! (Of was ik soms niet de enige jongen die dit fantaseerde?)

Ron O. moet die fantasie ook gehad hebben. Hij maakte hem waar. Niet als prille tiener maar als dikke veertiger. Niet bij klasgenootjes waar hij nog veel meer omheen fantaseerde…nee, bij volwassen vrouwen. Bij hem thuis. Ze kleedde zich voor hem uit en gingen op zijn ‘behandeltafel’ liggen en vervolgens bevingerde, bevoelde, betaste hij alle lichaamsopeningen en -rondingen van de vrouwen. Ik was er natuurlijk niet bij en wat weet ik ervan, maar zo op het eerste gezicht heb ik wel een oordeel: Wat een oliedomme vrouwen! Zo crimineel kan ik Ron O. niet vinden… Laat de rechter daar maar over beslissen!