Ik heb een abonnement cadeau gekregen op ‘De Correspondent’. Er waren bij mij al weleens artikeltjes van deze site langsgekomen, maar meer wist ik er niet vanaf. Ja, dat ze op de Weesperzijde in Amsterdam zitten. Bij mijn eerste bezoek aan de website stuitte ik op ‘Het verhaal van de dag’. Geschreven door Lennart Hofman. Het bleek een soort van gespreksverslag met een strijdster van een vrijwilligerscorps dat tegen de Russische separatisten strijdt in Oost-Oekraïne. Een soort gespreksverslag waarbij het me opviel dat de journalist nauwelijks vragen stelde die ertoe deden terwijl de geïnterviewde de ene wandaad na de andere opdiste en de meest verwerpelijke politieke opvattingen naar voren bracht. Geen goede binnenkomer van De Correspondent.

Over Oost-Oekraïne heb ik veel nagedacht en veel geschreven. Dat de MH17 neergehaald is door Russische separatisten en dat Poetin niet direct mijn politieke vriend is, wil nog niet zeggen dat de separatisten per definitie fout zijn en iedereen die met de Oekraïners meevecht, goed. Een paar dingen staan voor mij in dit hele conflict als een paal boven water:

• De huidige regering van Oekraïne vertegenwoordigd niet het oosten van Oekraïne
• De huidige regering van Oekraïne is even corrupt als alle vorige regeringen
• De door Europa verheerlijking van de verdrijving van de regering van Janoekovitsj was een regelrechte staatsgreep
• De meeste Oekraïense vrijwilligerscorpsen zijn extreemrechts.

De huidige president van Oekraïne is gekozen door het westelijk deel van Oekraïne. In het oostelijk deel werd niet gestemd. Als Oekraïne uit een Russisch oostelijk en een westelijk Oekraïens deel wil bestaan dan moeten beide delen van Oekraïne vertegenwoordigd zijn in het parlement. Dat is nu zeker niet het geval. Met recht voelen de mensen die zich etnische Russen voelen zich niet vertegenwoordigd. Ik zou me trouwens nooit vertegenwoordigd voelen door parlementariërs die regelmatig voor het oog van de wereld met elkaar op de vuist gaan. De laatste verkiezingen hebben fascisten in het parlement gebracht die niet in het woord geloven, maar wel in geweld. Elk ‘fout’ standpunt wordt met geweld en intimidatie in de kiem gesmoord.

Een ander woord voor Oekraïne is corruptie. De corruptie lijkt nauwelijks te bestrijden. Van hoog tot laag laat iedereen zich zwart betalen. Ook de huidige president schijnt door corruptie en vriendjespolitiek buitensporig rijk te zijn geworden. Met het vingertje wijzen naar andere Oekraïense politici is een gotspe van de bovenste orde.

Janoekovitsj was door verkiezingen in HEEL Oekraïne aan de macht gekomen. De man was Rusland goed gezind. Dat wisten de Oekraïners en toch stemden ze op hem. Daarmee was Janoekovitsj een democratisch gekozen president. Als je een democratische president met geweld afzet, dan pleeg je een staatsgreep. Dat gebeurde dus ook op het Maidan-plein. Met voorop in de strijd fascistisch-nationalistische vrijwilligerscorpsen. Dat er Europese leiders dit proces stonden toe te juichen is een schande waar Europa mee moet leren leven.

Van andere artikelen op de Correspondent site werd ik, trouwens, niet zo boos!