Een week geleden stond er een artikel in de krant van Kiza Magendane dat me mateloos ergert. Ik vind dat hij zich als gast moet gedragen terwijl ik dat net zo goed niet vind. Dat wringt, dus. De man is vanuit een beroerd land gevlucht naar Nederland. Hier hebben we hem opgevangen. We hebben hem gevoed, gekleed en gehuisvest. We hebben hem onze taal geleerd en we hebben hem naar de universiteit laten gaan, zonder dat we daar iets voor terug vroegen. Zomaar. Omdat we hem een verschoppeling vonden en omdat wij vinden dat onze humane kant altijd prevaleert boven economische overwegingen. We hebben een open samenleving waar de vervolgden een plaatsje kunnen krijgen.

Als je eenmaal hier woont, dan vind ik dat je ook volledig mag deelnemen aan de maatschappij. (Daar wringt het dus bij mezelf.) Dan vind ik dat je ook politicus mag worden. Burgemeester van Rotterdam, desnoods. Waarom ergert die Kiza Magendane me dan zo? Ik denk dat hij Congolees denkt in Nederland en hoewel hij weggevlucht is van Congo, vindt hij dat je best stammenstrijd en etniciteit de Nederlandse politiek mag binnenhalen… hou ik niet van. DENK en de PVV doen dat. Ik bestrijd ze. Kiza Magendane doet dat; ik erger me.

Magendane vindt de verdeling die er gemaakt wordt tussen van oorsprong Nederlands (wit) en niet van oorsprong Nederlands (zwart) niet goed is. Negroïde mensen mist hij; de echte zwarte mens. Hoewel negroïde al een eufemisme is voor ‘neger’, vindt Magendane dat nog te ver gaan. Hij heeft het over Afro-Nederlanders. Dat Marokkanen net zo goed uit Afrika komen, lijkt hij niet te beseffen. Sterker nog, Magendane vindt dat Marokkanen en Turken door Nederlanders worden voorgetrokken boven…Afro-Nederlanders. Die uitspraak doet hij op grond van tellingen: Gezien het aantal Marokkanen en het aantal Turken in het parlement en het feit dat er geen negroïde mensen in het parlement zitten, worden negroïde mensen achtergesteld, volgens Magendane.

Magendane komt met Tofik Dibi en Khadija Arib op de proppen. Met een dedain van jewelste plaatst hij hen in één van zijn etnische hokjes. Wat mij betreft is de kracht van deze politici juist dat ze zich inzetten voor heel Nederland en helemaal niet voor hun etnische groep. Ze vertegenwoordigen niet de Marokkanen of de Turken, maar ze dragen een idee uit over hoe zij denken dat de samenleving moet worden ingericht. Op grond van dat idee zijn ze gekozen. Daarmee vertegenwoordigen ze Nederlanders die er net zo over denken. Die bijvoorbeeld vinden dat we binnengekomen vluchtelingen zo snel mogelijk moeten laten deelnemen aan de maatschappij zodat de problemen die we met de integratie van vluchtelingen in het verleden hadden, in de toekomst kunnen voorkomen. Dat is een visie die je in beleid wilt omzetten, Daarvoor heb je macht nodig en daarom stel je je verkiesbaar. Arib en Dibi zaten niet in het parlement vanwege hun etnische achtergrond of hun huidskleur; ze willen iets bijdragen aan de maatschappij…Hun visie realiseren.

Een visie is nou precies wat er ontbreekt bij Kiza Magendane; wat wil hij met Nederland? ‘Negroïde mensen moeten meer macht hebben’, vind ik geen visie die bij Nederland hoort. Een beetje Congo, lijkt me, waar etniciteit of stam bepalend is voor de macht die je kunt verwerven.