Eergisteren, werd Marx’ stelling dat godsdienst opium voor het volk is, bevestigd. Op de televisie, deze keer. Tijdens het programma Zembla van 22 november, zond men een documentaire uit die alles wat ik al dacht, bevestigde. Ik ben geen gelukkige gelijkhebber, maar het is toch zo. Godsdienst zorgt ervoor dat mensen niet voor hun rechten opkomen en hun persoonlijke ontwikkeling staken. Godsdienst zorgt ervoor dat emancipatie in de kiem gesmoord wordt. Godsdienst zorgt ervoor dat mensen dommer blijven dan ze zijn. Godsdienst houdt de bestaande verhoudingen in stand terwijl ze, ook in onze tijd, flink veranderd zouden moeten worden.

De documentaire ging erover of moskeeën en imams zich aan de Deense wet hielden. Daarom werden eerst bestuursleden van de moskee geïnterviewd en daarna werd met een verborgen camera onderzocht in hoeverre het woord van de moskeebestuurder (‘natuurlijk houden wij ons aan de wet’) klopte met wat de imam van de moskee verkondigde.

Met een verborgen camera in haar handtas ging de vrouw de moskee binnen en filmde daar wat er gebeurde. De vrouw ging advies vragen bij de imam. Ze vertelde dat ze thuis ruzie hadden. Een slecht huwelijk hadden. Haar man sloeg haar tijdens die ruzies. Daarom wilde ze niets meer van hem weten. Ze wilde al helemaal geen seks meer met hem. Omdat de man zo ontevreden was, had hij besloten om een tweede vrouw te nemen. Daarom wilde ze scheiden van haar man. Mocht dat? Het antwoord van de imam was voorspelbaar: Ze moest terug naar haar man en ‘geduld’ met hem hebben. Seks weigeren was uit den boze en als hij een extra vrouw wilde, dan was dat zijn goed recht. Kortom: Schik je in je onderdanige positie en laat met je sollen; je hebt geen rechten en je mag niets.

In onze moderne tijd kan er geen verschil meer zijn tussen de rechten van mannen en vrouwen. Onze westerse samenleving zou niet ver komen als vrouwen stelselmatig achtergesteld werden ten opzichte van mannen. De maatschappij heeft de talenten van iedereen nodig. Iedereen brengt de samenleving verder. Dat proces van participatie van iedereen is hier in het westen lang geleden ingezet en kan niet omgekeerd worden zonder dat alles daar verschrikkelijk onder lijdt. We kunnen en we mogen niet terug.
In landen hier ver vandaan, waar die participatie van iedereen nog niet zover gevorderd is, zie je dan ook dat met jaloezie naar het westen gekeken wordt. We zijn steenrijk geworden. De straten lijken geplaveid met goud. Dat heeft, onder anderen, te maken met de plaats die vrouwen hier in de samenleving innemen. Onze maatschappij vaart wel bij het inzetten van de talenten van iedereen. Vrouwen en mannen zijn in alles gelijkwaardig aan de man en als dat, voor sommige aspecten, nog niet helemaal het geval is, dan is de beweging al wel duidelijk.

Eigenlijk had het voorspelbare antwoord van de imams niet eens uitgezonden hoeven worden; het was iedereen duidelijk dat zij alles tegenhouden wat de maatschappij, en de vrouwen, verder zou kunnen brengen. We moeten ons afkeren van mensen die godsdienst verkondigen, van imams en predikers en we moeten ons richten op de vrouwen die zich zo gedwee laten adviseren door hun godsdienst. We moeten vrouwen ervan overtuigen dat ze niets te verliezen hebben dat hun ketenen; de ketenen van de Godsdienst; de ketenen van de imam! Vrouwen bevrijdt jezelf!