Met mijn jongste zoon discussieer ik graag over van alles en nog wat. Hij houdt ervan om mij het vuur aan de schenen te leggen en ik hou ervan om hem te prikkelen en uit te dagen. Niet alleen in discussies aan tafel zoeken we elkaars grenzen op, ook in ons stemgedrag. Meneer stemde laatst op…Thierry B. Toen was ik wel even los. Maar aan de andere kant komt Thierry B.’s opvatting over democratie wel degelijk in de buurt van zijn visie op democratie. Ik moet het toegeven, op veel punten geloof ik niet zo in de macht van het volk. Ik geloof erin dat je veel zaken over moet laten aan beroepspolitici en ambtenaren omdat wij, als gewone stervelingen daar geen enkele kijk op hebben. De kans dat je in zo’n geval achter een demagoog aanloopt met een compleet andere agenda is dan levensgroot. Neem bijvoorbeeld dat Oekraïne referendum. De zaak zelf was veel te complex voor de meesten. Ik had er wel een mening over, heb ik ook vaak geventileerd, maar veel geopolitieke belangen kon ik gewoon niet laten meewegen, omdat ik er te weinig van afwist. Het referendum had, bij de organisatoren, niet het tegenhouden van dat associatieverdrag als doel, zij hadden een andere agenda; ze wilden zand strooien in de machine die Europa heet. Maar als zoonlief op Thierry B. wil stemmen en zijn ijdeltuiterige kompaan Hiddema; mijn zegen heeft hij.

Gaat het in een democratie altijd om de meerderheid die beslist? Ik denk het niet. Ik denk dat een democratie alleen maar kan bestaan als de minderheid wordt beschermd en haar rechten worden gewaarborgd. In een democratie beslist de meerderheid en wordt de minderheid beschermt. Als dat niet zo is, dan is er geen sprake van democratie. Je loopt dan namelijk de kans dat de minderheid zó onderdrukt wordt dat ze nooit meer een meerderheid kan worden. Democratie is namelijk ook dat je aanvaardt dat je vandaag een meerderheid hebt, maar dat je morgen weer tot een minderheid kan behoren. Zelfs als de stemming over hetzelfde onderwerp gaat. Daarom moet je in de democratie een waarborg bouwen die niet omvergetrokken mag worden. Die waarborg werd bedacht tijdens de verlichting in Frankrijk: De Trias Politica.  De uitvoerende macht (regering) moet ondergeschikt zijn aan de controlerende macht (het parlement). De onafhankelijke onaantastbare rechterlijke macht (rechters) moet de minderheden beschermen.

Overal waar men dit principe loslaat is men de democratie aan het ondergraven. Ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat in Turkije geen sprake meer is van democratie. Het ontslaan van duizenden rechters heeft de democratie aldaar de das om gedaan. Zelfs als negentig procent van het volk achter het ontslaan van de rechters staat, is daarmee het lot van de democratie bezegeld. Minderheden kunnen niet meer beschermd worden. Dat minderheden in Turkije vogelvrij zijn verklaard, is een open deur die ik graag intrap. Ik denk dat alleen democratieën lid kunnen zijn van Europa. Turkije valt dan volledig af. Maar Polen balanceert nu ook op het randje. In Polen heeft de PIS partij het voor het zeggen. De PIS partij vindt dat de rechterlijke macht bestaat uit relieken uit het communistische tijdperk. Daarom acht zij zichzelf gerechtigd om de hakbijl erin te zetten. Of het nou waar is of niet, dat doet er niet toe. Als je als regering de rechterlijk aan je onderwerpt, gooi je de democratie om. Als je de democratie omver gooit, dan heb je niets meer te zoeken in de Europese gemeenschap… Poexit? Maar wie gaat na de Poexit onze aardbeien plukken?