Geliefde J. en ik zijn op de Wildeborchseweg in Vorden geland. De Wildeborchseweg is de Wildeborch en de Wildeborch is A.C.W. Staring en Staring is het verhaal van Jaromir dat mijn liefje voor een deel, met pretoogjes, kan reciteren:

Gisteren fietsten we de driehonderd meter naar kasteel De Wildenborch. Als je zo dichtbij een korte-vakantieadres hebt, dan kan je dat toch niet overslaan… Staring bewoonde het kasteel rond 1800. De romantiek. Een periode waarin de Nederlandse kunsten niet echt bloeiden. Hoewel…het lijkt dat er toch steeds meer aandacht voor komt met mooie tentoonstellingen in bijvoorbeeld het Teylersmuseum. Staring leefde ook in de tijd dat het ‘gewone’ volk arm was. Straatarm. De fantastische tentoonstelling in het Amsterdamse stadsarchief over de vondelingen, getuigt van die bittere armoede. Honderden kinderen werden in pure wanhoop te vondeling gelegd. Rond 1800, de tijd van A.C.W. Staring. Bij ons in Amsterdam is de dichter betrekkelijk in de vergetelheid geraakt, maar hier in Lochem en Vorden nog best aanwezig in straatnamen en beelden. En dus De Wildeborch. Het kasteel waar de Staringen eeuwen hebben gewoond, want de familie Staring was niet onbemiddeld. En nog steeds woont er een Staring. Jennine Staring. Tijdens ons bezoek aan het kasteeltje maakte J. nog een praatje met d’r.

Staring was zoals gebruikelijk in die tijd, veel meer dan dichter alleen. Botanicus, landbouwkundige,  politicus, filantroop en vast nog veel meer. Ons bezoek aan het kasteeltje viel samen met ‘sneeuwklokjes dag’, en voor die gelegenheid was de kasteeltuin opengesteld. Dus gingen wij op zoek naar de sporen van de Jaromir dichter. Hij moet de man zijn geweest die de eerste sneeuwklokjes-bolletjes in de grond heeft gestopt en de eerste winter-akonietjes moet hebben geplant, want wat stonden er veel. De tuin is absoluut gigantisch en met heel veel smaak aangelegd, destijds. Wit van de sneeuwklokjes en geel van de akonietjes. Een lust voor het oog. Na de diepe vrieskou van anderhalve week geleden lijkt het begin van de lente uit de grond geëxplodeerd. Staring zou verschillende exotische bomen hebben geplant. Wat ik me tijdens de wandeling alleen kon herinneren was dat het onder anderen om een hele speciale cipres ging. We zagen een boel speciale cipressen, of in ieder geval bomen met naaldachtige bladeren. Soms heel dik, dus heel oud. Maar of dat nou die ene speciale cipres was die de dichter geplant heeft…geen idee. Aan het eind van onze wandeling had de huidige hovenier wat voorbeelden van prachtig hout, geoogst op de Wildenborch, tentoongesteld waaronder een plank…cipressenhout. Wellicht waren we te laat en lag de door de dichter geplante boom hier als gestorven hout op de tafel. Wie weet.