Het is op dit moment heel erg warm. Met deze hitte kun je van mij niet verwachten dat ik een beetje hoogdravende dingen ga doen. Ik ga niet in een zweterig theater zitten of wat dan ook. Ik kijk wel uit. De natuur, en mijn ongeremde lekkerbekken-gedrag, heeft me een fikse winterjas bezorgd die permanent om me heen zit. Juist op dit soort oververhitte dagen zit die me behoorlijk dwars. Lezen lukt alweer steeds beter, maar ik kamp nog met een behoorlijke after-vakantie dip. In de vakantie heb ik me helemaal lens gelezen. Heerlijk! En op de één of andere manier las ik allemaal heel lekkere boeken. Alsof de lekkere omstandigheden van de vakantie voor lekkere boeken zorgde. Vanaf het moment dat ik thuis ben, heb ik alleen nog maar boeken weggelegd. Maar dat gaat dus alweer wat beter, het lezen. Maar niet gisterenavond.

Gisterenavond zat ik in minimale kledij zwetend en amechtig hijgend achter mijn PC. Dan maar een filmpje. Een beetje hangen en staren. Met een waterfles op grijpafstand. Nee, geen moeilijke film; een niemendalletje. Een film die voorbij wandelt zonder iets achter te laten. Wat actie zo hier en daar, om je bij de les te houden en dan weer verdwijnt. Zo’n soort film. Ik kwam uit bij Iron Man 2. Dat kwam ook omdat ik ‘Nova Zembla’ niet echt goed kon verdragen. Hoe kouder het daar werd, des te warmer kreeg ik het. Bovendien zag ik model Doutzen Kroes voornamelijk in haar decolleté gefilmd. Ik ergerde me daaraan en dat is niet fijn op een zo hete dag. Het karakter dat Doutzen speelde was zo plat als een pannenkoek. Daar hielpen haar krullende lipjes en opgestuwde borsten helemaal niets aan.

Iron Man2 dus. Dat gaat over een geniale wapenfabrikant. Hij heeft een pak gemaakt waarin hij onkwetsbaar is voor een zeer gewelddadige omgeving.  Bovendien kan hij vliegen als een straaljager en is hij zo sterk als een tank. In dat ‘ijzeren’ pak overwint hij alles. Maar er is ook een groot probleem. ‘Iets’ bedreigt zijn hart en daarom heeft hij een ding in zijn borst gebouwd. Dat ding rekt zijn leven. Maar het is een niet aflatende strijd met de dood. Vraag me niet wat deze ‘ietsen’ en ‘dingen’ zijn. In de film hebben ze dat heus uitgelegd, maar bij mij ging het mijn ene oververhitte oor in en het andere weer uit. Is ook helemaal niet belangrijk. Wat wel belangrijk is, is dat er wereldvrede heerst en dat de IJzeren Man daarvoor heeft gezorgd. Overal heeft hij de oorlogszuchtige slechten bestreden zodat de vredelievende goeden het voor het zeggen kregen. De wereld zit echt heel simpel in elkaar!

In het verhaal gaat de fabrikant de strijd aan met de Amerikaanse overheid. De overheid wil de beschikking over het pak van de hoofdpersoon. Het is namelijk een wapen en wapens horen bij de overheid. Helemaal omdat wapens ook in verkeerde handen kunnen vallen. Maar trots roept de hoofdpersoon dat hij degene is die de wereldvrede heeft geprivatiseerd! Goh, dacht ik, zelfs wereldvrede privatiseren. Waarom? Van alles heeft men in de afgelopen jaren nutteloos geprivatiseerd: Het openbaar vervoer, energie, telecom. Waarom de wereldvrede?  Wat voor baat hebben we bij een geprivatiseerde wereldvrede? Dat dacht ik.  Maar ook meteen: Laat maar zitten. Het is veel te warm.

Geprivatiseerde wereldvrede…zitten we daar op te wachten?