Even vooraf: Ik ben een echte kerel, een hetero. Ik val op (mooie) vrouwen. Zo zit dat met mij. Eventjes geen misverstanden. Ik ben ook niet vies van wat flirten op z’n tijd. Maar toch, ik heb ook een paar vrouwelijke eigenschappen die ik moeilijk kan ontkennen. Tenminste anderen, die ervoor doorgeleerd hebben, beschrijven die eigenschappen als typisch vrouwelijk. Ik hou van praten. Ik hou van teams en teamresultaten. Ik hou van elkaar helpen en elkaar stimuleren. Ik ben kampioen navelstaren en conclusies trekken over verbeterpunten na zelfreflectie. Het is allemaal nog even afwachten, maar die eigenschappen lijken me nu voordeel te gaan bieden. De feminisering is namelijk doorgedrongen tot een absoluut mannenbolwerk: De Informatie Technologie. In een technisch beroepsgroep dus. En van die beroepsgroep ben ik lid. Massaal wordt daar de nieuwe methode Scrum omarmd die uitgaat van veel overleg, elkaar helpen en elkaar op gedrag aanspreken. Over teamprestaties ten opzichte van individuele prestaties. Over met elkaar reflecteren op prestaties en zoeken naar verbeteringen. Verbeterpunten die vaak op het verbeteren van gedrag neerkomen. Feminisering, dus. Weg met die programmeur die een half jaar stil zat te sleutelen aan zijn software. Nu moet hij na twee weken een werkend stukje software demonstreren waar de belanghebbenden dan hun plasje over kunnen doen. Dat is de nieuwe manier van werken.

Ik vertelde het al; bij mijn bedrijf is een grote reorganisatie aan de gang. Ook in dat deel van het bedrijf waar ik werk. De IT, dus. We mochten allemaal op onze eigen (maar ingrijpend gewijzigde) functie solliciteren. Eergisteren was het mijn beurt om te verschijnen voor de plaatsingscommissie. En toen ging het dus helemaal niet over mijn datamodelleringskwaliteiten, mijn programmeurskwaliteiten of functionele analyse kwaliteiten. Dat boeide de commissie helemaal niet. Hoe zijn mijn communicatieve vaardigheden? Wat voor mens zit er achter de programmeur? Wil ik samenwerken? Wil ik feedback geven en ontvangen? Wil ik ONS helpen verbeteren? Wil ik mijn kennis delen? Neem ik verantwoordelijkheid voor het team? Daar gaat het dus allemaal om. En…in dat soort dingen ben ik best wel goed (maatschappelijk werkertje!)…dus wie weet hoe die reorganisatie voor mij gaat uitpakken. Afwachten maar.

Toch maak ik me ook zorgen. Nee, niet alleen over mijn baan. Ik maak me zorgen over mannen en onze maatschappij. Ik deel de analyse van Aleid Truijens vandaag in de Volkskrant waarin ze reageert op een ingezonden brief van Irma Heemskerk die op 16 februari werd geplaatst. Onderzoekster Heemskerk stelt zonder meer dat er geen verband bestaat tussen minder goede leerprestaties van jongens op middelbare scholen en de oververtegenwoordiging van juffen in het basisonderwijs. Truijens schrijft, dat de feminisering van het basisonderwijs van grote invloed is op het falen van veel jongens in het vervolgonderwijs. Als ik zo om mij heen kijk dan is de maatschappij in rap tempo op heel veel terreinen aan het veranderen. In branches waar vooral hoger opgeleide mensen werken, is de feminisering onmiskenbaar. Heus, je hoort mij niet zeggen dat het vroeger zo goed was in de IT. Bijzonder veel projecten mislukten door gebrek aan communicatie. Maar ik maak me wel zorgen. Hoe zal het in de toekomst gaan met ons allen als typisch mannelijke eigenschappen veel lager worden gewaardeerd dan typisch vrouwelijke? Hoe gaan mannen reageren die volledig competent zijn maar niet zo sterk scoren op die vrouwelijke kwaliteiten?