Hoe kom je als man aan een vrouw (en als vrouw aan een man)? Laten we vaststellen dat er sinds mensachtigen op de aardkloot rondlopen er geen belangrijker vraag is. De vraag bijvoorbeeld, of er zwaartekrachtgolven vanuit het heelal tot ons komen waaraan we kunnen zien hoe het al begonnen is, valt miljoenen keer in het niet, bij de levensvraag: Hoe kom ik aan een man/vrouw*? Vergelijk de aandelenmarkt met de huwelijksmarkt… (verder commentaar is overbodig.)

In China is decennialang een één-kind politiek gevoerd. In de denkwereld van de Chinees is een jongetje belangrijker dan een meisje. Dat had grote (aborteer) gevolgen. Er blijken nu 15% meer mannen dan vrouwen te zijn. Ik keek gisteren naar een aflevering van de uitstekende serie ‘Langs de oevers van de Yangtze’ van Ruben Terlou. Hij laat ons de gevolgen zien van die politiek op de Chinese huwelijksmarkt. Met zo weinig vrouwen is het dringen voor de mannen en blijven er uiteindelijk veel mannen over. Mannen willen daarom hoog scoren. Hier in Europa willen mannen dat, maar daar, met zoveel concurrentie, helemaal.

Terlou had weten binnen te komen bij een man die cursussen ‘vrouwen versieren’ gaf. Alleen al dat hij binnen had weten te komen, vond ik al een prestatie van jewelste! Het gaf een blik op de overspannen situatie waar veel mannen aan lijden. Hoe komt een ietsje verlegen man aan de vrouw? Hoe leg ik het aan? Dan ga je te rade bij een man die goeroe is op het gebied van charmeren. Een narcistisch ijdeltuitje dus. We zagen de cursusleider lesgeven in clichés en je wist meteen dat het niet ging werken. Lessen in de zin van: Als zij daar staat en jij daar en ze kijkt zo, dan zeg je A, maar als ze dan zo doet, dan doe jij B. Scenario’s waarvan je van tevoren weet dat ze zich niet voordoen en het probleem niet onderkennen en aanpakken. Want wat is het probleem: De jongens zijn een beetje verlegen en ook een beetje bang voor die wezens met borsten waar ze zo naar verlangden… Ik heb met die arme mannen te doen, want ze hebben gelijk; het leven zonder partner is minder waard (heel soms niet, trouwens).

Een paar jaar geleden werd een documentaire uitgezonden over een man in Engeland die ook dergelijke cursussen gaf. De cursus die hij gaf, leek mij wel effectief. Hij ging uit van praktijkoefeningen. Durven en niet bang zijn, bleken de key-woorden. De cursus was gericht op het overwinnen van verlegenheid en angst. Een van de eerste oefeningen die de verlegen mannen deden: Op straat een vrouw die ze aantrekkelijk vonden, aanspreken en mee uit vragen. As simple as that! Wildvreemde vrouwen. Zelfs dat had al vaak succes. Weinig vrouwen bleven onberoerd als hen verteld werd dat ze aantrekkelijk waren en weinig vrouwen werden boos.

Wat ik erg leuk vond was een oefening in sexy praten. De cursisten moesten zo sexy mogelijk aan een ingehuurde knappe vrouw vertellen wat ze als ontbijt hadden gegeten. Verlegenheid en bangigheid waren niet sexy, dat was duidelijk. Maar, als je zelfverzekerd, met pauzes en klemtonen op de juiste plek vertelde over je boterhammetje met hagelslag, dan zag je de dame smelten.

Meiden versieren, je kan er uren over praten…

*) doorhalen wat niet van toepassing is.