De herfst is weer echt begonnen. Het regent. De wind giert om het huis. Reclames op de televisie prijzen verrassend veel speelgoed en kinderspelletjes aan. Het is overduidelijk, de feestdagen komen er aan. Sinterklaas. In de krant lees ik dat ook het Sinterklaasjournaal alweer begonnen is. Tegenwoordig bepaalt het Sinterklaasjournaal hoe of wat met Sinterklaas. Sinterklaas…dat is dus Zwarte Piet. Zwarte Piet is discussie en debat. De discussie over Zwarte Piet is Quinsy Gario. Hij vindt Zwarte Piet discriminerend.

Wij, de liefhebbers van Sinterklaas, willen helemaal geen discussie over Zwarte Piet. We willen discussiëren over stromen vluchtelingen en of we ze moeten opvangen, we willen discussieren over MH17 en wat er met de daders moet gebeuren, we willen desnoods discussieren over de toekomst van Europa, maar niet over Sinterklaas en Zwarte Piet. Want wat is Sinterklaas eigenlijk en wat vertegenwoordigt Zwarte Piet precies?

Sinterklaas en Zwarte Piet zijn herinnering. Hele fijne herinnering. Je ouders houden van elkaar en ze houden van jou Sinterklaas bedenkt ergens (?) hoe hij jou kan verwennen met cadeautjes op zijn verjaardag. .Zwarte Piet zit op het dak. Hij luistert. Alles wat je ouders zeggen is waar. Harmonie, alles is harmonie. De kachel brandt, de wind giert om het huis. Veilig binnen. Weg van de nakende echtscheiding, weg van de drank en de schulden. Harmonie, dat is Sinterklaas. Veilig. Bij die harmonie en dat fijne gevoel hoort een man in een tabberd met een lange witte baard en een kleiner mannetje met een zwart geschminkt gezicht in een Zwarte Pietenpak.

Dat feest hebben we altijd zo gevierd: Onze ouders, onze grootouders, onze betovergrootouders. Allemaal hebben ze met nog natte haartjes in pyjama bij de schoorsteen gezongen met hun ouders. Vol verwachting stopten ze wortels in hun schoen omdat ze graag wat terug wilden doen voor Sinterklaas. Allemaal hadden ze dat fijne gevoel om één te zijn met een harmonieuze wereld. Die harmonie wordt nu stevig verstoord. Daar zitten we helemaal niet op te wachten. Er worden ons moeilijke vragen gesteld. Moet die zwarte Piet nou speciaal zwart zijn? Tsja, nee, niet perse. Maar hij is gewoon zwart! Mensen voelen zich gediscrimineerd en te kakken gezet door zwarte Piet. Dat willen we ook niet… Als dat zo is, dan moeten wij, als Sinterklaasliefhebbers een stap doen. We moeten onze herinneringen koesteren maar toch uitschakelen. We moeten onszelf op een afstandje zetten en dan nog eens kijken naar Zwarte Piet. Dan zien we een raar figuur; een blank persoon die zichzelf zwart geschminkt heeft. Een nepneger. Vergelijkbaar met de racistische Black & White shows uit het verleden in Amerika. Dat willen we toch niet?

De stap om op een afstandje te gaan staan en zo naar Zwarte Piet te kijken is zo zwaar. Zo verschrikkelijk zwaar. Quinsy Gario zou ons echt wat meer tijd moeten gunnen.