Jihadi John is dood. Een psychopaat eerste klas. Volkomen gek. Maar wel heel erg gevaarlijk gek. Het is de man die zonder blikken of blozen mensen het hoofd af snijdt. Doorgaans heeft hij zich onherkenbaar gemaakt. Hij maakt video’s. Jihadi John aan de ene kant, aan de andere kant een persoon die de wereld duizend keer meer te bieden heeft dan hij zelf. Jihadi John zien we geheel in het zwart; alleen zijn ogen en handen zichtbaar. In zijn hand een mes. Naast hem zijn slachtoffer. Doorgaans een journalist die ons – de wereld – op de hoogte had willen houden over wat er in Syrië gebeurt. Steevast in een oranje gewaad. Op zijn knieën. Handen gebonden op zijn rug. Jihadi John kletst er, zwaaiend met zijn mes, lustig op los. Over de schuld van iedereen, behalve van hemzelf. Afgaand op zijn verhaal lijkt hij zichzelf te zien als de rechterhand van God.

De rest van de video heb ik niet gezien. Ik hoef die video’s niet te zien. Ik heb het dus van horen zeggen, maar het stramien lijkt steeds hetzelfde Zonder veel scrupules pakt hij het hoofd van zijn slachtoffer vast. Zet hem het mes op de keel. Hij snijdt de levensader door van zijn slachtoffer. Een normale psychopaat zou hier stoppen. Jihadi John gaat gewoon door. Hij snijdt net zo lang tot het hoofd los is van de romp. Als laatste legt hij het hoofd op het onthoofde lichaam. Zo’n gek kom je zelden tegen. Begin dit jaar werd zijn ware identiteit vastgesteld en verschenen er foto’s. Ik heb een tijd naar die foto’s zitten kijken. Ik ontdek niets vreemds aan hem. Een gewone jongen. Arabische trekken zijn herkenbaar. Echt een doorsnee jongen.

Maar nu is hij dood. Het Pentagon meldde dat afgerekend was met het menselijke dier. Omdat Jihadi John een Brits staatsburger was, feliciteerde premier Cameron als eerste de soldaten met het succes. Ook werd Jeremy Corbyn, de kersverse Labour partijleider, om zijn mening gevraagd. Hij wekte veel verontwaardiging met zijn opmerking dat het veel beter was geweest als Jihadi John was gearresteerd en voor de rechter was gebracht. Die Corbyn is een man naar mijn hart. Corbyn erkent dat het nu niet mogelijk was om hem te arresteren, maar dat het beter was geweest als het anders was gelopen.

In de jaren zeventig hebben we in Nederland te maken gehad met terreur. Nietsvermoedende treinreizigers werden ineens het slachtoffer van mensen die geloofden in een strijd voor een bepaald ideaal. Er kwamen treinreizigers om en er raakten reizigers gewond of getraumatiseerd. Tijdens bevrijdingsacties werden veel kapers gedood. Een paar overleefden het. De kapers bleken geen grote mannen, maar jongens en een enkel meisje. Zo rond de twintig. Je bent dan op z’n best om te vechten. Je bent te jong om goed na te denken; te jong ook om je verantwoordelijkheid goed te overzien. Ze hebben zich moeten verantwoorden voor de rechter. Ze hebben zich ook moeten verantwoorden voor de nabestaanden. Bovendien kregen ze zware gevangenisstraffen opgelegd.

Veertig jaar later zijn de overlevende treinkapers volwassen mensen geworden. Ze hebben hun straf uitgezeten. Je kunt ze vragen waarom ze het gedaan hebben en ze zijn nu in staat om een goed gefundeerd antwoord te geven. Slachtoffers willen altijd graag het ‘waarom’ weten. Dat ‘waarom’ kunnen de ouder geworden kapers geven en mogelijk ook hun excuses. Welgemeend, want ze hebben er geen echt belang meer bij. Allen hun geweten spreekt.

Dat had ik de nabestaanden van de slachtoffers van Mohammed Emwazi ook heel graag gegund. Wellicht over veertig jaar vanuit de gevangenis waar hij levenslang zou moeten vastzitten…