Ik lees heel verschillende reacties op het besluit van Donald Trump om uit het klimaatverdrag van Parijs te stappen. De reacties die ik gelezen heb, gaan er niet zozeer over of Trump gelijk heeft met zijn stap, maar meer over wat het effect is. Vandaag in de Volkskrant een artikeltje van Cristel van de Ven met een interessant standpunt. Het is goed voor Europa dat Trump uit dat Akkoord stapt. Eigenlijk trekt deze auteur het veel breder. Het gaat over de algehele houding van Trump. Met zijn isolationisme geeft hij Europa de kans om naar andere wegen te zoeken. Europa heeft te lang geleund op grote en rijke oom Amerika. Nu Trump daar de scepter zwaait, valt die rijke en sterke oom weg. Daardoor zakken we ietsje door onze knieën, maar het geeft ons ook nieuwe kansen. Als Europa zich, bijvoorbeeld, bedreigd weet door buitenlandse mogendheden, dan moeten ze zichzelf daartegen wapenen. Nu leunt Europa grotendeels op de verdediging die Amerika ons biedt. Wat betreft vervuiling en de vervuiler betaalt, is Amerika altijd al een achterloper geweest. Obama was een verlichte geest in een op geld belust en een milieu-nonchalant land. Het is nu wel duidelijk dat Obama’s verlichte geest weer in de fles gestopt is. Qua milieu en milieubescherming is Amerika een volslagen onbetrouwbare partner. Altijd al. Waarom leunen we zo zwaar op Amerika?

Europa moet nu zoeken naar nieuwe partners nu Amerika ineens niet zoveel meer met ons te maken wil hebben. Ik denk dat dat een hele goede stimulans en een goede zaak is. We zouden best eens wat beter kunnen nadenken over wat voor ellende door Amerikaanse bedrijven over de wereld verspreid wordt. Winstmaximalisatie en obesitas lijken Amerikaanse exportproducten. Laten we wel wezen, bij Amerikaanse bedrijven gaat het om winst maken, winst maken en winst maken. Al die drie argumenten zijn niet persé goed voor mensen of voor het milieu.

Een andere opvatting die ik vaker en vaker hoor is dat Trump Amerika eeuwen teruggooit in de tijd en dat dat desastreuze gevolgen heeft voor de inwoners van het land. Door de steenkoolindustrie te ondersteunen val je terug op een model dat passé is. Het is oude koek; vergane glorie. Steenkool is niet meer van deze tijd. Behalve dat je er het milieu schade mee doet, zal je zien dat het ook economisch achterhaald is. Door duurzame energieopwekking te stimuleren zorg je voor innovatie en op niet zo heel lange termijn zal die duurzame energieopwekking niet alleen veel schoner zijn, maar ook veel goedkoper. Als je de technologie hebt ontwikkeld dan kan je die technologie ook weer verkopen. Door mensen in de steenkoolindustrie weer aan het graven te zetten, zorg je voor tijdelijk werk voor mensen, maar tegelijkertijd houdt je hun ontwikkeling tegen. Ze moeten zich herscholen en nieuwe wegen zoeken; de steenkoolbranche is verleden tijd. Weg ermee.

Veel bedrijven in Amerika hebben door dat de duurzame weg de weg naar de toekomst is. Dat komt vooral omdat Amerikaanse bedrijven slechts denken in termen als ‘winst maken’. Daarom zal het effect van Trumps stap beperkt zijn en de wereld slechts voor een tijdje op achterstand zetten, denk ik. Tenminste, dat hoop ik…

Maar ik ben het met Cristel van de Ven eens dat Trump heel veel in beweging heeft gezet en dat dat beslist kansen biedt aan het opkrabbelende Europa.