Ik heb er al eens eerder over geschreven: Mijn oudste zoon en opera. Er zijn twee opera’s waar hij helemaal van smelt: Siegfried van Richard Wagner en La Traviata van Guiseppe Verdi. Zijn verjaardagscadeau bestaat inmiddels al jaren uit een operavoorstelling. Van…La Traviata of Siegfried. Cadeautjes koopt hij zelf wel en geld heeft hij voldoende. Maar samen met zijn ouwelui naar een opera…dat vindt hij leuk. En Josien en ik vinden het ook leuk. Alleen de keuze is wat smal. De Reisopera voerde de hele Ring uit. Dat waren dus vier jaar Wagner verjaardagscadeaus. Evaluerend vond ik de hele Ring fantastisch, maar mijn oudste vond het allemaal wel aardig, maar Siegfried, daar ging het toch om. Josien en ik hebben, als de verstandige mensen die we zijn geworden, besloten de breedte van zijn opera-muziekkeuze helemaal aan hem zelf over te laten. We hebben het inzicht gekregen dat opvoeden wat opera betreft, niet meer werkt op zijn leeftijd. Dit jaar dus een uitvoering van La Traviata. Moesten we een stukkie voor rijden, maar dan had je wel wat! De uitvoering in het Aalto-Musiktheater in Essen. Gisterenavond kreeg onze zoon zijn verjaardagscadeau.

In Duitsland heeft elke stad haar eigen operahuis, operagezelschap, een balletgezelschap en symfonieorkest. De kaartjes op de beste plekken kosten ongeveer de helft van wat ze hier kosten en de Duitse economie draait als een tierelier. Rara hoe kan dat. Ik heb geen idee. In Nederland is alle cultuur zo’n beetje wegbezuinigd, maar het provinciestadje Essen heeft een eigen operagezelschap, een balletgezelschap en een symfonieorkest. Ze spelen en dansen in het fantastische Aalto-theater. Een architectonisch zeer aantrekkelijk gebouw met een prima akoestiek.

Laat ik het maar meteen zeggen: We hebben gisteren een fantastische La Traviata gehoord en gezien. Een aanrader. Operaliefhebber: Profiteer van Duitslands liefde voor cultuur en koop kaartjes voor La Traviata in het Aaltotheater in Essen. En geniet! Vanaf Arnhem slechts een uurtje rijden.

Ik wil mezelf niet op de borst slaan, maar door onze zoons liefde voor maar twee opera’s, zijn we inmiddels best experts geworden met betrekking tot La Traviata. De voorstelling in Essen kan de concurrentie aan met de uitvoeringen in de Stopera. Muzikaal was Amsterdam misschien ietsje beter, maar de enscenering was weer sprekender in Essen. Jessica Muirhead als Violetta was gewoon top. Absoluut top. Een prachtige stem vol dramatiek. Een persoon waar je graag naar kijkt en luistert. Ze kan een fantastisch volume ontwikkelen maar loepzuiver als ze zacht zingt. Ook tot het vaste Essener operagezelschap behoort Heiko Trinsinger. Hij zong gisterenmiddag pa Germont. Echt heel fraai. Andere woorden heb ik er niet voor. De tweede acte waarin het gesprek tussen Violetta en pa Germont zo’n beetje de hoofdmoot vormt was daardoor uit de kunst.

Toch een minpuntje? Oké dan. Alexey Sayapin heeft een fantastische stem. Zuiver, hoog en warm; alles wat je moet hebben om de rol van Alfredo te zingen, ware het niet dat hij net even te weinig volume had. Alfredo moet, zeker als hij boos is, je trommelvliezen laten vibreren. Dat zat er niet in. Maar een kniesoor die daarop let!

De enscenering is van Josef Ernst Köpplinger. Hij koos voor een meer traditionele aanpak maar met originele vondsten. Vanuit haar ziekbed laat hij Violette haar laatste maanden herbeleven. Levendig waren de decors en de decorwisselingen. Niets geforceerds tussen tekst en wat er op het toneel plaatsvond. Er was, in tegenstelling tot La Traviata in Amsterdam, een verhaal op het toneel te volgen. Gesammtkunst dus. Ook daar wel een minpuntje. Het speelde voor een deel in een bordeelachtige omgeving en daarin hoort volgens de regisseur menselijk naakt. Maar naakt op het operatoneel leidt af. Al snel heb je meer oog voor de omvang van tiet of piem terwijl je dat eigenlijk niet wil. Je wilt met heerlijke muziek bezig zijn.

Guiseppe Finzi dirigeerde de Essener Philharmoniker en daar heb ik helemaal niets op te zeggen. Gewoon helemaal prima! Ik wist al dat het een goed symfonieorkest was en gisteren werd dat helemaal bevestigd.

Er was zowaar ook Nederlandse inbreng. Leonie van Rheden zong Flora. Prima! Ook op de bas Bart Driessen als de dokter heb ik helemaal geen kritiek.

En dan kijk ik natuurlijk nog even naar het komende programma daar in Essen… Voorlopig geen La Traviata. Misschien moet ik maar in Essen gaan wonen: Don Giovanni met onze eigen Judith van Wanroij als Elvira. In juni de premiere van Il Barbiere de Siglia met Karin Strobos als Rosina. Smullen!!!

Zal ik volgend jaar een heel ander cadeau aan mijn zoon gaan geven? Dan spelen ze in Essen Norma. Lijkt best in lijn met La Traviata. Gelukkig kan ik er nog eventjes over nadenken.