Ik blog niet zoveel op het ogenblik. Dat komt omdat het eindelijk zover is; we hebben de sleutels van ons nieuwe, oude, eigen huurhuis. Sindsdien zijn we vanaf ’s ochtends vroeg bezig om van alles te regelen. Behangers, schilders, vloerenleggers. Bovendien zijn we ook zelf aan het schilderen, lampen op aan het hangen en ramen op aan het meten. Eigenlijk zijn we druk bezig om het huis voor ons bewoonbaar te maken. Je zou haast vergeten dat er ook nog bijzondere dingen aan het gebeuren zijn. Langzamerhand raak ik namelijk genezen van diabetes. Gisteren heb ik allerhande bloedwaarden besproken met mijn huisarts die al of niet wijzen op suikerziekte. Drie maanden geleden was ik best een ernstige diabetespatiënt. Tenminste, deskundigen zagen nog maar één weg om vroegtijdig overlijden te voorkomen; insuline spuiten. Ergens in je lijf een naald prikken en dan een ampul leegspuiten. Wat pillen slikken, dan valt het nog wel mee, maar om jezelf te injecteren; ik zag dat niet zitten.
Gelukkig bleek insuline toedienen niet de enige weg. Ook een wijziging in je manier van leven zou kunnen helpen. Doorgaans schrijft men een crashdieet voor die je verlangen naar eetgenot ongehoord doet stijgen en alleen daardoor al mislukt. Gelukkig kwamen internist en diabetesdeskundige Hanno Pijl en diëtiste Karine Hoenderdos met een alternatief dat wel voor mij vol te houden was. Een koolhydraatarm dieet, maar wel zo dat je je na het eten voldaan voelt. Dat lekkere behaaglijke gevoel in je buik krijg je door het eten van vet. Nee, geen kaantjes of slaolie, maar gewoon lekkere etenswaren, met liefde bereid. Daar worden in het boek van deze twee ook voorbeelden van gegeven. Karine Hoenderdos is naast diëtiste, zo te zien, ook een voortreffelijke kok. In het boek ‘Diabetes type 2? Maak jezelf beter’, maar ook in het daarop volgend verschenen kookboek, staan voortreffelijke recepten. Gewoon lekker en een plezier om te maken. Zeker niet rigide diëtistisch. Een belangrijk gegeven naast dat koolhydraatarme dieet is de beperking tot hoogstens drie maaltijden per dag. Dat in tegenstelling tot wat je allemaal geleerd wordt als beginnend diabetespatiënt. Men adviseert je om de hele dag door steeds kleine hoeveelheden te eten zodat je suikerspiegel ongeveer op niveau blijft. Naar het nu schijnt, heeft dat bij mij averechts uitgepakt en heeft het de ziekte bij mij alleen maar verergert. Net als trouwens het steeds ophogen van de medicijnen. Koolhydraatarm en maar drie maaltijden per dag en die drie maaltijden per dag met zorg en liefde klaargemaakt lijken me te genezen.
Afgelopen vrijdag had het laboratorium bloed afgenomen en gisteren kreeg ik te horen wat de waarden waren. Dat is absoluut hoopvol. De algehele stand van zaken met betrekking tot diabetes wordt afgelezen aan het HbA1c. Ik kan het niet onthouden en heb google nodig om het te vinden, maar dit gehalte van deze stof bepaalt uiteindelijk hoe ziek je bent. Voor ik aan mijn levensstijl wijziging begon holde deze waarde richting de 70, en dat is behoorlijk ziek, terwijl het nu inmiddels onder de 50 was gekomen. Dat is dus gezond. Gezond!!!!!
Maar al die verhuizingsstress doet niet veel goeds. Adrenaline en cortisol en hoe ook al die andere hormonen en stoffen ook mogen heten die aangemaakt worden door stress, zorgen ervoor dat mijn lichaam wel wat beters te doen heeft dan diabetes bestrijden…Maar er is hoop!!!