Enkele jaren geleden organiseerde het kooktijdschrift ‘Delicious’ een dag met kookworkshops. Daar hadden mijn kookgrage zus en ik (ook al kookgraag) zich voor ingeschreven. We konden kiezen uit workshops met de meest ambachtelijke culinaire iconen die er te vinden waren in Amsterdam. Zo volgde ik een workshop bij Cees Holtkamp. Een workshop over kroketten maken. Ik leerde dat de beste krokettenmaker ter wereld, ook de meest vriendelijke en aardige banketbakker van Nederland was. Achteraf zag ik ook het ambachtelijke van Cees Holtkamp, en mijn amateurisme. Cees Holtkamp maakt kroketten en ik ploeter kroketten in elkaar. Bij mij is het geklieder, vieze handen, opengebarsten korstjes terwijl bij Cees Holtkamp de kroketten zonder vieze handen in één keer perfect in de frituur belanden en er gaaf uitkomen. Iets moeilijks lijkt er niet bij te zitten als je zijn handen aan het werk ziet. Maar zodra je de ragout hebt aangeraakt, weet je wel beter.

Sinds de workshop heb ik, ondanks het geklieder en de tegenslagen, veel kroketten gemaakt. Ik heb er courgette met kaas en walnoten in gestopt, champignons, kalkoen, gans…maar ook ‘gewoon’ garnalen of rundvlees. Heerlijk! Holtkamp heeft me qua kroket een schop in de goede richting gegeven.

Op datzelfde moment, zo ongeveer, kwam Holtkamps ‘De Banketbakker’ uit. Ik ben ooit van plan geweest om op bladzijde 1 van het boek te beginnen en de recepten één voor één te bakken. Uiteindelijk heb ik dat niet gedaan. Maar, ik heb er wel heel veel uit gemaakt. Mijn exemplaar van het boek is behoorlijk vies geworden.  Wat banketbakken betreft is zijn boek mijn bijbel.

Ik kijk graag naar zijn bakvideo’s op YouTube. Samen met kleindochter Stella maakt hij de lekkerste dingen. Stella heb ik inmiddels van een lagere schoolmeisje zien opgroeien tot leerling banketbakker. Toch is Cees Holtkamp niet altijd even aardig voor d’r. Ze zal haar eigen banketbakkersweg moeten bevechten; Cees Holtkamp weet het altijd beter…en dat is ook echt zo; niets aan te doen. Maar als opa de kwast of de deegroller uit haar handen rukt om nog even goed te maken waar zij een heel, absoluut, verschrikkelijk, heel klein foutje heeft gemaakt, heb ik wel met haar te doen.

Gisteren was Josien jarig en ik ging los op zijn mokkataart. Het probleem van de mokkataart zit’em in de mokka crème. Mokka crème is boter crème met koffie-extract en hazelnoot. Ik had al een keer boter crème gemaakt, tenminste een poging gedaan. Maar wat ik ook deed, de boter vormde een soort kleine bolletjes en de banketbakkersroom wilde er niet doorheen. Eigenlijk was het niet te eten. Daarom Holtkamps YouTube filmpje bekeken. Boter crème bleek een resultaat van de juiste temperatuur, de lengte van het kloppen en heel veel geduld. En aldus maakte ik boter crème en daarna mokka crème die je tong zachtjes streelt. Waar je, zonder dat je het kan helpen, een hele lepel van in je mond steekt, en waar je de bak van gaat uitlikken als de taart af is.  En…die je bloedsuikerspiegel stuwt naar ongekende hoogte…

Mijn tropische vruchtentaart is inmiddels een klassieker, mijn mokkataart een nieuwkomer! Gelukkig kijkt Cees Holtkamp niet over mijn schouder als ik taarten maak…