Vakantie in 2005, tijdens onze fietstocht naar Santiago… We zaten in een parkje aan de rand van Dax. Het was onrustig. Er reden steeds toeterende auto’s langs. Jongens met clubkleuren hingen uit de raampjes van hun auto’s. Josien en ik hadden het idee dat er een voetbalwedstrijd gespeeld moest worden. Clubkleuren, uitgelaten mannen, ontblote bovenlijven, drank… niet ons ding…zeg maar.

We fietsten Dax in. De binnenstad bleek een gekkenhuis. De meeste mensen liepen in het wit gekleed en hadden een rode halsdoek om. En een rood petje. Al snel zagen we dat er een soort feest aan de gang was en dat de ‘clubkleuren’ eigenlijk de Baskische kleuren waren. We zagen dat het alles te maken had met de stierengevechten die ’s avonds gehouden werden. Dat veroorzaakte een nationalistische orgie van jewelste.

Er moet een verband zijn tussen jonge mannen, groepsgevoel, alcohol, testosteron en ontblote bovenlijven aan de ene kant en zeer vervelend gedrag naar mensen die niet bij de groep horen aan de andere kant.  Het was duidelijk dat wij niet bij de groep hoorden met onze volgepakte fietsen en onze fietsbroeken en onze toevallig gekozen kleur shirt. In Dax moesten we spitsroeden lopen. We kregen bier over ons heen en voelden ons niet echt welkom. Baskenland. Frans Baskenland. Zoveel Baskisch nationalisme als daar in Frankrijk zouden we niet meer tegenkomen. We voelden ons daar niet prettig bij.

We beseften ons dat we in gebied rondfietste waar men onafhankelijk wilde worden. De Baskische afscheidingsbeweging ETA was berucht in die dagen. Met bomaanslagen zaaiden ze dood en verderf. Op dat moment gaf ik heb het voordeel van de twijfel; er waren overal in de wereld mensen die streefden naar een eigen staat, dus waarom de Basken niet?

Na onze fietstocht door Dax ben ik tot de conclusie gekomen dat nationalisme altijd fout is. FOUT met hoofdletters. Nationalisme verheerlijkt de eigen groep en zet zich af tegen de rest van de wereld. Nationalisme houdt van zondebokken en plakt daar bij voorkeur een etnisch of religieus etiket op. Bij oorlog speelt nationalisme altijd een rol. Een kwalijke rol. In een fijn land wordt je gezien en beoordeeld als individu, in een afgezakt land wordt je een nationalistisch bepaalde groep ingeduwd en wordt de geroep gezien en beoordeeld. Nationalisme brengt niets dan onheil.

Het lijkt me duidelijk dat Wilders mijn vriend niet is. Hij doet er alles aan om een nieuw nationalistisch gevoel te kweken. Dat moet ons uit Europa drijven. Dat duwt ons in het hok van Nederlanders die een Joods-Christelijke achtergrond hebben. Dan kunnen we de Islam als onze tegenstander zien en Marokkanen als zondebok. Onheil dus.

Daarom werd ik zo getroffen door een klein artikeltje in de Volkskrant van gisteren…In Baskenland is een onderzoek gedaan. De grote meerderheid ziet niets in onafhankelijkheid. Kennelijk is de stemming helemaal omgeslagen, daar in Baskenland. Hebben ze daar toch het licht gezien: Weg Baskisch nationalisme!