Ik hou van eten. Als ik vermoed dat iets te eten is, dan wil ik het proeven. Echt, wat eten betreft durf ik veel. Maar zaterdag in de Volkskrant liep ik tegen een gerecht aan, waar ik toch even van moest slikken… Ik weet niet. Dat gerecht ging wat ver.

In de Volkskrant van zaterdag kregen we een kijkje in de vluchtelingenopvang door de ogen van een bepaald gezin. Deze keer was de Palestijns-Syrische vluchteling Layla en haar gezin aan de beurt. Ze kan niet zelf  koken. Daar baalde ze enorm van. Zelf je eten bereiden…voor mij een noodzaak. Na twee dagen hotel waarbij ik niet zelf kan koken, verlang ik enorm naar mijn eigen bereide hap. Mensen in de vluchtelingenopvang kunnen hun eigen eten al maanden niet zelf koken. Ze krijgen magnetronmaaltijden… Wat een ramp!

Layla klaagt daar wel/niet over. Ze krijgt dagelijks aardappelpuree. Ik kan me haar spagaat voorstellen: Je moet dankbaar zijn voor die kleverige aardappelpuree elke dag die je eigenlijk niet wil. Maar het houdt je wel weer in leven… Maar dan vertelt Layla wat ze echt lekker vindt: Gevulde schapendarmen… Goed, dat ging mij dus even een stapje te ver. Wat stel ik me voor bij gevulde schapendarmen… Ik zie dan dat net geslachte schaap voor me. De huid is er afgestroopt. De slager snijdt voorzichtig de buik van het dier open. Voordat hij de buik helemaal open heeft, snijdt hij de anus los. Dan de laatste snee en de buik is open. De darmen blubberen eruit. Samen met andere organen. De slager gaat met zijn hand in het beest en trekt alles in één ruk los. Het valt in de bak die hij ervoor klaargezet heeft. Een blauwige maar ook ietwat bloederige blubberige massa. De hoofdmoot van die massa wordt gevormd door de darmen. Darmen gevuld met stront. Schapenstront. Dat ziet er echt niet fraai uit.

Boven de bak met blubberige darmen hangt het beest. Het vlees van het beest. Datgene wat je kan bakken en braden, datgene dat je op de BBQ legt. Wat er in die bak ligt te glibberen is afval. Te smerig om aan te pakken. Weg met die troep.

Waar verlangt Layla naar..? Een bord met gevulde schapendarmen… Ik was best geïnteresseerd in haar Syrisch-Palestijnse keuken maar nu haak ik af. Schapendarmen!

Totdat je gaat nadenken. Als je over je primaire reactie heen bent. Natuurlijk hebben gevulde darmen niets met stront te maken. Van schapenstront worden we allemaal ziek (hoewel…de vroeger zo populaire groene texelse schapenkaas was dus wel met mest bereidt…maar dit terzijde). Waarom hebben Anneke Stoffelen en Jeroen Visser opgeschreven dat Layla zo gek was op gevulde schapendarmen? Waarschijnlijk onbegrip en wellicht vonden ze dat wel Syrisch-exotisch klinken. Op gevulde schapendarmen komt een ander licht te staan als je beseft dat we In Nederland kilometers gevulde varkensdarmen eten. Wij noemen dat WORST.

Wat zou er hebben gestaan als een Syrisch journalist de Nederlandse vluchtelingen Anneke en Jeroen in het vluchtelingenopvangcentrum van Aleppo zouden interviewen… dat ze zo verlangden naar boerenkoolstamppot met gevulde varkensdarmen. Wat zouden de Syrische lezers gruwelen… Gevulde varkensdarmen!