Ik ben een angsthaas. Stikken in een ziekenhuis op een Intensive-careafdeling in Groningen… Omringd door mensen gehuld in beschermende kleren…Mijn aanstaande nabestaanden op een fikse afstand gehouden…Alleen en eenzaam doodgaan…ik word er haast panisch van. Natuurlijk ga ik ervan uit dat ik nog steeds tot de sterkeren behoor en slechts een mild griepje krijg en dat het heus niet zo erg zal zijn, maar aan de andere kant… Aan de andere kant ben ik een diabetespatiënt van boven de zestig… Ik wil nog helemaal niet dood. In mijn hoofd is de toekomst geplaveid met leuke en interessante dingen. Ik zal het wel overleven, laat ik daar maar van uit gaan. Angst is een slechte raadgever. Ondertussen onderdruk ik dagelijks de behoefte om te hamsteren. Wij doen eindeloos met een pak van zes rollen en we hebben meer dan genoeg voor de komende maand, maar toch…als er weer pleepapier in de schappen staat dan gooi ik een pak in mijn karretje. En voor de zekerheid wat potten groente en wat blikken tomaten en een pak rijst en linzen en bonen en… Ik ontkom niet aan het gevoel dat anderen ook lijken te hebben…ANGST.

Ook bestudeer ik dagelijks de kaartjes die op verschillende websites worden gepubliceerd. Op de één of andere manier hoop ik in die kaartjes houvast te vinden in hoe het virus zich verspreid. Hoelang het nog duurt eer het ons bereikt heeft. Maar, zo kwam ik al snel tot de conclusie, die kaartjes zeggen vrijwel helemaal niets. Misschien een indicatie van ‘iets’ maar over het algemeen zeggen ze helemaal niets. Ik had de neiging om de cijfers achter de kaartjes serieus op te vatten. Doorgaans zijn de kaartjes gebaseerd op het aantal besmettingen, het aantal overledenen en het aantal herstelden. Je zou kunnen denken dat je op grond van deze cijfers zou kunnen berekenen wat jouw overlevingskansen zijn als het virus je te pakken krijgt in het land waar je verblijft. Als je kijkt naar het kaartje dat gisteren op NOS.nl werd gepubliceerd, dan kleuren er gebieden steeds donkerder. De donkerste gebieden daar wil je het minste zijn. China, bijvoorbeeld zou het meest erge gebied zijn, want daar zijn de meeste besmettingen. Maar hoe zit het in Europa?

De meest besmettingen zijn op…IJsland. Op een totale bevolking van een slordige drie en een half duizend – plus minus gelijk aan de stad Utrecht – 473 besmettingen. Dat is een enorm hoog percentage. Maar kijk je naar het aantal mensen dat het coronavirus overleeft, dan kan je het beste in Italië wonen. Het is maar wat men in welk land meet. In Duitsland en IJsland worden heel veel mensen getest en is het aantal besmettingen het grootst. In België en Italië wordt het aantal herstelden geteld en is het percentage overlevers erg hoog. Het is dus maar wat je meet. Echt betrouwbare cijfers kan je alleen krijgen door iedereen te meten en wel dagelijks. Nu kunnen we er hoogstens een indicatie uithalen; In Italië, Spanje en Frankrijk wil je nu het minst graag zijn terwijl het zulke fijne landen zijn om op vakantie te gaan…

En in het land waar alles begon…China? Relatief een gering aantal besmettingen; niet te vergelijken met een land als Italië…