Op woensdag kwam altijd de Donald Duck. Vechten wie hem als eerste mocht. De Donald Duck kwam niet via de gewone post. Er was een speciale Donald Duckman. Hij bracht tijdschriften rond. Kennelijk was het in het pre-digitale en pre-liberaal-kapitalistische tijdperk nog lucratief om tijdschriften via een eigen dienst te verspreiden. Ik kan me de Donald Duckman herinneren als een man in een beige regenjas achter een modern postkarretje met één handvat. Maar mijn herinnering kan vertroebeld zijn. Onze Donald Duckman wordt overschaduwd door die andere Donald Duckman. De man die kinderen van mijn leeftijd meelokte, verkrachte en wurgde en tenslotte gewikkeld in een deken dumpte. Toen daarvan overal de affiches hingen en mijn moeder bezorgd naar ons keek, wist niemand nog dat het de Donald Duckman was. Maar toen dat uitkwam, keek men ineens heel anders naar de man die de tijdschriften rondbracht. Achteraf…misschien…wellicht was ónze Donald Duckman wel dé Donald Duckman, wie zal het zeggen?
Onder al die figuurtjes in ons favoriete tijdschrift namen de Zware Jongens wel een speciaal plaatsje in. Op Katrien Duck en Minni Muis na droegen alle karakters eigenlijk altijd dezelfde kleren. Ook de Zware Jongens. Ze hadden altijd een gestreept gevangenispak aan en ze waren gemaskerd. Eigenlijk een combinatie die niet kan. De Jongens zaten al in de gevangenis terwijl ze rotzooi uithaalden. Als ik het me goed herinner waren de Jongens altijd bezig met ontsnappen. In hun plaats zou ik na een ontsnapping eerst van mijn gestreepte gevangenispakje proberen af te komen. De Jongens in de Donald Duck hadden dat wel heel laag op hun prioriteitenlijst staan want in andere kleren dan die gestreepte trui heb ik ze nooit gezien.
In Nederlandse gevangenissen hebben de boeven gewoon hun eigen kleren aan. Wat dat betreft lijkt de bajes best op een ziekenhuis; de familie brengt een plastic tas met kleren voor de zware jongen in kwestie. Ik vind niet dat een gevangenis hier een gratis hotel is. Aan de borreltafel wordt daar gretig over gesproken. Als het bewakend personeel het verstandig acht, wordt de boef naar een kamertje geleid waar hij al zijn kleren uit moet doen. Vervolgens wordt er in alle lichaamsopeningen gekeken of er niets verbodens in zit. Helemaal niet leuk als er een kerel in je hol kijkt. In de gevangenis bestaat privacy niet en omdat ik daar nogal aan gehecht ben, zorg ik dat ik niet in het gevang kom.
In de krant van vandaag een plaatje uit Amerika. Daar bereidt men zich voor op orkaan Irma. De storm die een deeltje van ons koninkrijk Sint-Maarten wegwoei en -spoelde en nu onderweg is om een deeltje Amerika plat te walsen. Om levens te sparen zijn inmiddels veel mensen geëvacueerd. Huis en haard zijn zo goed mogelijk beschermd. Op het plaatje twee echte Zware Jongens in een boevenpakkie die zandzakken staan vol te scheppen die de stad tegen het aanstormende water moeten beschermen. Op de achtergrond kijken twee te dikke dames toe. De boeven hebben kennelijk een taakstraf. Ik ben erg voor taakstraffen maar ik heb het liever zoals wij dat in Nederland doen; in eigen kleren. Deze mannen worden wel erg gestigmatiseerd. Maar toch ook wel een beetje grappig; hun maskers ontbreken, anders hadden ze zo in de Donald Duck gekund!