(Geschreven op 3 mei 2016 in Madrid)

Deze novelle vertelt een verhaal dat ik al vaker gelezen of gezien heb. De manier waarop het uitgewerkt is, maakt het tot een novelle die de moeite waard is. Een typische Esther Gerritse novelle. Een novelle dus waarin je soms op het verkeerde goede been wordt gezet. Heel apart!

Een mooi groot huis met uitzicht over het water en, aan de andere kant, uitzicht over de oude stad. Een man met een goede baan. Twee opgroeiende zonen en net begonnen als financieel directeur van een oud familiebedrijf. Een fantastisch startpunt. Maar net als de evenwichtige uitgangssituatie is beschreven, belt broer op. De broer die ze al jaren nauwelijks ziet. De broer waar ze vrijwel niets mee heeft. De broer die er maar zo’n beetje op los leeft. Hij vertelt huilend dat zijn been geamputeerd moet worden. Vanaf dat moment dringt broer haar leven binnen en haalt hij alles overhoop. Haar zonen keren zich tegen haar, ze verliest de grip op haar werk, de komt in een huwelijkscrisis waar ze zelf buiten lijkt te staan. Geen steen blijft op de andere. Uiteindelijk heeft broer een plek weten te bevechten, en zal ze dat moeten aanvaarden.

Het Boekenweekgeschenk is een dun boekje en je hebt het zo uit. Dat komt ook door de vaart waarin het geschreven is. Het gaat rap bergafwaarts. Maar het boeit zo enorm! Mooie zinssneden: ‘Hoe kon ze een been missen van de man die ze in zijn geheel nooit miste?’

Het Boekenweekgeschenk dit jaar is een echt leuk cadeautje; ik had het niet willen missen!