Mijn pa was geen lekkertje. Hij zoop als een beest en bij het bevredigen van zijn behoeftes liet hij zich aan niets gelegen liggen. Na een extreem leven stierf hij toen hij net de vijftig was gepasseerd. Een enkeling had verdriet; de meesten niet. Ik wist niet wat ik toen moest voelen en dat weet ik nog steeds niet. Ik ben altijd heen en weer geslingerd tussen uitersten als het over mijn vader ging. Als goede zoon heb ik voor een uitvaart gezorgd die er mocht wezen. Samen met mijn zus en broer. Hij is netjes afgeleverd aan de hemel- of hellepoort. Ik ben daar best trots op want toen hij dood ging kenden wij hem nauwelijks meer. Als persoon. Ik ben altijd met hem bezig geweest. In mijn hoofd. Mijn brein voerde eindeloze dialogen met hem.

Soms piept hij over de rand van de dood. Dan gebeurt er wat en dan gaan al mijn sensoren op scherp…

In de vroege jaren tachtig had ik veel contact met mijn vader. Hij was in Cuijk aan de Maas gaan wonen. In de bajes had hij oplichter B. leren kennen. Kennelijk vertelde B. vol liefde over zijn woonplaats, want mijn vader volgde hem. Weliswaar was B. een oplichter, maar in Cuijk bleek B. ook nog eens een doodsaaie oplichter. Eigenlijk niets voor mijn vader. B. lag vooral amechtig op de bank en liet zich colaatjes vieux inschenken door zijn slaafse dochters.

Daarom kwam mijn vader al snel in contact met de familie N. Ze woonden vlak bij hem om de hoek en hielden zich bezig met van alles en nog wat. Veel in het verborgene. Bij daglicht bouwden ze crossauto’s waarin zoon F. wedstrijden reed. Een soort kooigevechten maar dan met voertuigen. In die kringen heb ik dus ietsje, eventjes, heel erg kort, meegelopen. Men accepteerde mij als zoon van… Heus ik werd overal buitengehouden, maar ik werd goed behandeld. Ik kreeg een pilsje, een patatje en een kroket samen met de anderen. De familie N. was berucht in Cuijk. Ik hoorde dat pas later toen mijn moeder de Cuijkse politie nodig had.

In Cuijk hebben ze gisteren een vloer opengebroken van een kapperszaak. Ze doen onderzoek naar een dubbele verdwijning annex moord in Cuijk. Op de plek waar nu die kapperszaak gevestigd is, was vroeger een antiekzaakje. Dat zaakje werd gerund door twee 61-jarige mensen die plotsklaps van de aardbodem verdwenen. Men vermoedt nu dat ze onder de grond zijn gestopt in hun eigen zaak. Gisteren was het een item op het journaal. Mijn sensoren sprongen allemaal tegelijk aan…Cuijk…cold case….

De camera was gefocust op het puin van de betonnen vloer uit de kapperszaak. Daarna draaide de camera en zag je een glimp van de buurt. Ik dacht de buurt te herkennen waar de familie N. woonde en mijn pa. Meteen begon ik te rekenen…1989. Het jaar van Rinkes geboorte. Ik wilde een kaartje naar mijn vader sturen daarom zocht ik zijn adres. Niet te vinden in Cuijk. Na lang zoeken bleek hij ineens weer in Amsterdam te wonen. Mijn pa kan niets met die verdwijning te maken hebben; godzijdank! Zo blijf je eeuwig met je vader bezig…wanneer houdt het eens op?