Voor de hoeveelste keer ik aan de Ring ben begonnen? Ik weet het niet. De Ring is vier jaar lang het verjaardagscadeau geweest voor Sandor. We kochten kaartjes voor het deel dat dat jaar aan de beurt was en togen op de bewuste dag naar Enschede waar het door de Reisopera werd uitgevoerd. Hoewel het derde deel uit de cyclus favoriet was, waren het voor hem (maar ook voor ons) de heerlijkste cadeaus die we hem ooit gegeven hebben. We maakten er een lekker dagje van met een snelle hap in één van de pauzes. Ondertussen vraag je je wel af hoe het voor iemand mogelijk was om zo’n kunstwerk te scheppen: Een slordige zestien uur muziek van de allerhoogste kwaliteit. Muziek die Richard Wagner ongeveer honderdvijftig jaar geleden schreef en die nog dagelijks wordt uitgevoerd en dagelijks volle zalen trekt. Over de hele wereld. Elk zichzelf respecterend operagezelschap moet de Ring eens hebben uitgevoerd.
Mijn vader liet een dronkenlap-puinhoop achter toen hij twintig jaar geleden overleed. Een cassette grammofoonplaten met daarop een goede uitvoering van deel drie uit de cyclus van de Ring des Nibelungen, Siegfried, was de vlag op de modderschuit. Die opera nam ik mee naar huis. Richard Wagner was een onontgonnen stukje muziekgeschiedenis in mijn familie. Een familie die leefde voor de muziek. Als amateurs, weliswaar, maar toch… Met Siegfried zou ook dat stuk ontgonnen worden. Door mij. Want de rest van de familie bleef sterker naar Wagners antisemitische kant kijken dan naar zijn muziek.
Vanaf de eerste tonen die ik hoorde was ik compleet verkocht. De inzet van het aambeeld maakte het allemaal compleet. Dan het gevecht met de draak. Fantastisch. Een opera maar toch een heldenepos. Echt genieten.
Nu heb ik dus een abonnement op Spotify. Voor mij als muziekliefhebber een uitkomst. Diverse uitvoeringen van de ring in zijn geheel, maar ook de afzonderlijke delen, kan ik onbeperkt luisteren. Voor de verandering ben ik eergisteren aan de complete Ring begonnen. Van de lage es waarmee Das Reingold inzet tot aan de dood van Siegfried en de ondergang van het Godenrijk in de Götterdämmerung. Ik ga het helemaal beluisteren. Gisteren sloot ik het eerste deel af. Das Reingold. De arbeiders Fasolt en Fafner hebben gekozen voor het grootkapitaal. Daarvoor hebben ze het leven ingeleverd. Fafner sloeg Fasolt de hersenen in en daarna veranderde hij zich in een draak en ging op zijn geld liggen. Zijn dagen slijt hij in een eenzame slaap waarin niets gebeurd. Iedereen ziet het ongeluk dat Fafner is overkomen maar desalniettemin verlangen ze allemaal naar het goud; het kapitaal.
Er moet een verstoring in dit noodlottige evenwicht komen. Daarvoor is een held nodig. Een held die onder bijzondere omstandigheden verwekt en grootgebracht wordt. Om die held tot stand te brengen gebruikt Wagner een hele opera: Die Walküre. Daarin het meest gespeelde stuk uit de hele cyclus: De Walküre-rit; helaas ook gebruikt in het Duitse journaal bij Operatie Barbarossa: De inval in Rusland in 1942. Maar het mooiste in dit deel van de cyclus is toch wel de ouverture. Van het ene moment op het andere zit je als toeschouwer in een ongekende storm. Met klaterende regen en overweldigend onweer. Maar toch zo subtiel. Echt heel mooi. De herhaalknop is een uitkomst!
Ik stap zo weer op de fiets. Dopjes in mijn oren. Erg gevaarlijk zo in het verkeer, maar ik neem het voor lief. Ben ik al bij het gevecht tussen Hunding en Siegmund? Ik weet het niet meer, maar ik zal het weldra gaan horen!