Toen ik nog jong en onbedorven was en vol van idealen, ging ik in de zomervakantie naar natuurbeschermingswerkkampen. Samen met andere jongeren gingen we dan een week lang werken in de natuur om cultuurbepaalde natuur in stand te houden. Heide bijvoorbeeld dat eigenlijk niet kan bestaan zonder alles kaalvretende schapen. We hoopten daarmee de biodiversiteit in Nederland te beschermen. Behalve dat ons werk belangrijk was, vonden we het ook erg leuk. We waren met een stel leeftijdsgenoten een periode lekker bij elkaar en we streefden hetzelfde doel na en hadden dezelfde idealen. Niet voor niets dat ik daar mijn huidige geliefde leerde kennen.
Hoewel ik best weet dat er nu door velen nogal badinerend over wordt gedaan, verraad ik mezelf in die tijd niet. Ik droeg mijn geitenwollen sokken met plezier en ben er trots op dat ik ze droeg.
In de avonduren van die kampen werd een educatief avondprogramma georganiseerd waarbij we allerhande zaken bespraken met betrekking tot natuur- en milieubescherming. Maar daarnaast was er ook tijd voor ontspanning. Lekker bij elkaar zitten en met elkaar kletsen. Over van alles en nog wat. Nu zouden ze dat chillen noemen maar dat woord kenden we toen nog niet. Op de achtergrond werd muziek gedraaid. Herman van Veen was erg populair: ‘Suzanne neemt je mee naar een bank aan het water…’, zong Herman. Maar ook: ‘So long Marianne, so long…’ maar dat werd gezongen door Leonard Cohen. Prettig in het gehoor liggende muziek die ook prima dienst deed als muzikaal behang. Klinkt wellicht wat negatief maar die functie had die muziek daar nou eenmaal. Pas later ontdekte ik dat beide liedjes van Cohen waren en dat één van de twee fantastisch was vertaald voor Herman van Veen.
Vreemd genoeg ben ik dit jaar pas echt naar Cohen’s nummers gaan luisteren. Naar aanleiding van het journaal waar een item over hem was. Hij had iets gewonnen en dat iets had te maken met Spanje. Hij vertelde toen dat hij van een Spaans iemand de basis van het gitaarspelen had geleerd. Die basis werd het fundament van alles wat hij tot nu heeft gemaakt. Maar goed, hoe dan ook, dat dreef mij naar YouTube. En ik ging naar hem luisteren en was meteen helemaal en dan ook helemaal verkocht. Aan zijn diepe bromstem en zijn intense manier van zingen. En hoe hij op het podium staat als oude man. Niet te vergelijken met de jonge Cohen die wij destijds als achtergrondmuziek gebruikten en waarvan ook veel nummers op youtube te vinden zijn. Zijn uitvoering van ‘So long Marianne’ is in de veertig jaar zoveel beter geworden.
Maar mijn favoriet is toch echt ‘I’m your man’. Misschien een beetje klef over de liefde, maar zo verschrikkelijk lekker: If you want a lover, I’ll do anything that you ask me to. If you want an other kind of love, I’ll wear a mask for you… En dan die mooie viol die de coupletten aan elkaar strijkt. Erg lekker.
Helaas gaan oude mannen dood. Leonard Cohen is overleden.