Langzaam neem ik afscheid van de vakantie en komt het gewone leven ervoor in de plaats. Terug naar kantoor? Nou nee, helemaal gewoon is het niet en wordt het niet. Wij gaan door met thuiswerken en al die vaccinaties lijken daar niets aan te veranderen. Thuiswerken heeft me aan de rand van de wanhoop gebracht. Maar hoe groot is mijn Covid-lijden eigenlijk als je dat vergelijkt met hoe anderen eronder lijden? Studenten bijvoorbeeld. Alleen nog maar college op afstand. Geen feesten en niet lekker nog even met z’n allen naar de kroeg. Geen nieuwe leeftijdsgenoten leren kennen, de liefde in de ijskast. Maar hoe groot is het lijden van ‘gewone’ studenten als je dat weer legt naast het lijden van studenten die voor het podium worden opgeleid? Muziekstudenten, toneel- of balletstudenten?

Gisteren werd er een tipje van de sluier opgelicht. We hadden een vakantieafscheidsweekend met concert geboekt. Een concert in de achtertuin van ACW-Staring-burcht de Wildenborch. Het concert was mede georganiseerd door het Nederlands Jeugd Orkest. Twee ensembles traden voor ons op: Het Pelargos strijkkwartet en het Sweelinck Koperkwintet. Leden van de beide ensembles waren net afgestudeerde- of nog net niet afgestudeerde musici. Terwijl de mannen van het koperkwintet met veel plezier en humor een concert gaven op de traditionele manier, koos het strijkkwartet voor een vernieuwde vorm. Tussen de muziek door lazen ze intieme brieffragmenten voor van componisten Ludwig van Beethoven, Leos Janaçek en de jonge en dus nog springlevende en aanwezige Baltische componist Alisson Kruusmaa. Plus app-berichten die de leden onderling aan elkaar stuurden over de corona-tijd en de isolatie waarin ze zaten. Als heel lang geleden afgestudeerde kantoorman die allang zijn lief gevonden heeft en wiens kinderen al heel lang volwassen zijn, werd ik aardig met mijn neus op de feiten gedrukt; mijn coronaleed valt echt in het niet als je het met deze generatie muziekstudenten vergelijkt. Ik heb echt met ze te doen en vond het heerlijk om ze te horen en te zien doen waar ze voor opgeleid worden en zijn; Het maken van muziek om ons, publiek, te laten genieten.

Musici laten doorgaans hun instrument spreken en daarom moest ik wel even wennen aan de vorm die het Pelargos Kwartet gekozen had. Van een concert werd het een – muzikale – voorstelling. Dat wennen viel niet mee omdat met mobiele telefoon geluidjes duidelijk gemaakt werd dat het om App-messages ging. Het drong daardoor niet bij me door dat het een wezenlijk onderdeel van de voorstelling zou zijn. Toen de brieffragmenten van de ‘gevestigde’ componisten werden voorgelezen kwam dat bij mij aan. Ik dacht eerst dat het kwartet ons alleen wilde laten weten wat de Covid-lockdown voor hen had betekend. Maar het was dus meer dan dat. Zo moest ik in de voorstelling groeien. De voorgelezen app-berichten van de leden van het kwartet zelf, werden vaak omlijst en begeleid door composities van Kruusmaa. Wat me vooral in haar werk opviel was het gebruik van flageolettonen. Haar muziek kreeg daardoor iets hemels en ijls. Ik kreeg de indruk dat ze niet graag op het podium staat, want het voorgelezen bericht van haar zelf was van tevoren op band opgenomen. Ook nam ze het applaus op het toneel vluchtig tot zich om daarna weer snel in het publiek te verdwijnen.

Het 2^e strijkkwartet van Leos Janaçek – met titel ‘Intieme brieven’ – voerden ze uit, omlijst met fragmenten uit de liefdesbrieven die de 60+ componist aan zijn 30- platonische geliefde stuurde. Daarnaast het Molto Adagio uit het 15^e strijkkwartet van Ludwig van Beethoven waar de componist de ondertitel: ‘Heiliger Dankgesang eines Genesenen an die Gottheit, in der Lydischen Tonart’ mee gaf.

Omdat de voorstelling van het Pelargos kwartet nogal uitliep en de lunch op tijd genuttigd moest worden, was het programma van het Sweelinck Koperkwintet behoorlijk ingekort. Koperblazers die je al snel associeert met feesten en partijen en fanfare, maakten hun vrolijke faam waar. Het speelplezier spatte van het concert af. Veel opnieuw gearrangeerde barokmuziek. Kortom, het culturele seizoen is op een mooie plek met fijne muziek begonnen.