Het probleem met president Poetin is, dat hij de regels van het spel kent en er naar goeddunken gebruik van maakt. Op het juiste moment weet hij zijn tegenstanders om te oren te slaan. Soms negeert hij die regels van het spel en dan laat hij de ander in verwarring achter. Van die verwarring maakt hij gebruik om zijn slag te slaan en daarmee de gemeenschap voor een voldongen feit te stellen. Poetin is niet iemand die je moet onderschatten.

In Parijs loeien de sirenes altijd. Dat bracht mij niet op het idee dat er een belangrijke gast in Parijs was. Dus wel. Poetin is in Parijs. Hollande en Poetin zijn het fundamenteel oneens over de oplossing, en de buitenlandse bijdrage daartoe in Syrië. Het rampenland Syrië. Wie er zo’n puinhoop van heeft gemaakt, is al een bron van grote verschillen van inzicht. De hele situatie maakt het echt niet mogelijk om de juiste oorzaak van de ellende, de juiste analyse van de huidige situatie en de oplossing naar een beter Syrië te vinden.

Amerika heeft al moeten ondervinden dat haar analyses en oplossingen niet klopte. Volgens Amerika zouden er in Syrië drie machten van betekenis zijn: het regime van Assad, IS en een democratische derde factie. Alles wijst uit dat die derde partij echt niet bestaat. Amerika heeft miljoenen uitgegeven aan ondersteuning van deze groep, maar voor niets. De groep is veel te klein om een macht van betekenis te kunnen zijn. Politiek broddelwerk lijkt me. IS wordt geïdentificeerd als de grootste dreiging. IS gedraagt zich anders als andere machtsfactoren. Onderhandelen bijvoorbeeld komt niet voor in hun vocabulaire; ze lijken overtuigd van hun gelijk en zoeken geen compromissen. Dat maakt ze tot een gevaarlijke tegenstander want er valt niet mee te praten. Kies je voor een partij in het conflict, dan kan de keus niet IS zijn. Assad wordt het dan logischerwijs.

Poetin heeft onvoorwaardelijk gekozen voor Assad. Sterker nog, Assad heeft, als legitieme regering, Rusland om hulp verzocht in haar strijd tegen het terrorisme. Rusland is op dat verzoek ingegaan. Daarmee heeft Rusland voldaan aan alle regels die daarvoor bestaan. Amerika daarentegen bombardeert zonder mandaat een ander soeverein land…

Maar Rusland neemt zomaar land in van Oekraine… Andere kwestie zou ik zeggen, maar ook daar is veel te zeggen over de legitimiteit. Ik denk dat Rusland zelfs weinig keus had.

Natuurlijk is Poetin uit op uitbreiding van haar macht. Maar…zijn europa en amerika dat niet ook? Willen de Oekrainers zo graag bij europa horen? Een groot deel in ieder geval niet; ze zijn er zo erg op tegen dat ze er de wapens voor willen oppakken. Dat ze willen vechten tegen de voorstanders van europa.