28 juni 2016
’s Ochtends in het absurd goedkope hotel een ontbijt genomen. Opgebakken fabriekspistoletjes zoveel als je wilt. Niet echt vakantiebrood dus, hoewel we het diep in Frankrijk aten. Ons hotelletje lag in Chambray-des-Tours vlak onder Tours.
Vlakbij het hotel, dat op een groot bedrijventerrein ligt, een echte bakker. Je vraagt je af waarom het hotel haar brood niet daar inkoopt… Echt heel veel beter brood op het eerste gezicht. We kochten daar een baguette voor de lunch. Een grote hoeveelheid roggebloem gaf het het uiterlijk van een heel ambachtelijk brood. Bij de lunch, zo’n vier uur later, was de korst licht knapperig, maar vooral taai. Dat is een goed teken, want dat betekent dat er over het brood geen rotzooi was gesproeid dat het brood knapperig hield. Wel waren we wit van het roggebloem dat we er per ongeluk tegen de wind in probeerden af te kloppen. Ondanks ons kloppen hadden we een droge melige mond en beiden een roggebloem snor. Die bloem kan je ook overdrijven!
30 juni 2016
Ze verkopen hier in Zarautz in Baskenland op de camping ook vers brood. Stokbrood eigenlijk alleen. Ik kan me het traditionele Spaanse brood niet meer herinneren. Kan best dat dat ook stokbrood is en dat behoorlijk veel op het Franse stokbrood lijkt. Hier ontdekte ik hoe mijn vakantiegevoel botste met de kritische werkelijkheid. Krakend vers was het. Ik smeerde er gisterenochtend een lekkere laag roomboter op en belegde het met de plaatselijke kaas. Knisperend tussen mijn tanden; het gevoel echt op vakantie te zijn. Heerlijk. Totdat ik wat beter ging kijken. Het is dus fabrieksstokbrood. Ze hebben er iets opgespoten dat het knapperig houdt. Het gevolg is dat ook het vocht aan je mond onttrokken wordt en dat je een droge mond krijgt als je dit brood eet. Jaja. Zo meteen toch maar weer een nieuw brood kopen. En proberen dat vakantiegevoel op te roepen.
1 juli 2016
Gisteren het bruine stokbroodje geprobeerd. Je krijgt er een wat minder droge mond van dan van de witte brood. Heeft ook ietsje meer smaak. Maar laten we eerlijk blijven; het smaakt lekker omdat we vakantie vieren. Bij Albert Heijn thuis, hadden we er onze neus voor opgehaald!
2 juli 2016
Gisteren bezochten wij de geboorteplaats van Ignatus de Loyola. Door mij onterecht gezien als de stichter van de dominicanen. En onderweg naar zijn geboortehuis liep ik dus, onterecht, de goede man te beschuldigen van inquisitie, brandstapels en het uitdraaien van darmen uit nog levende joden. Mijn excuses; De Loyola was de grondlegger van de Jezuiten. Op zich hadden zij het allerbeste met de wereld voor en bereidden ze niet de weg met al of niet geoorloofd geweld. Sorry dus!!!
Tegenover de herdenkingskerk aten we onze lunch. Met stokbrood. Dat knapperde goed. Het was duidelijk opgepiept stokbrood want de knapperigheid ontleende het brood aan de veel te dikke korst. Nee, ook dit was geen hogere bakkerskunst. Maar…de calamares was overheerlijk. Vers gesneden en door het beslag gehaald en vervolgens gefrituurd. Heerlijk!
11 juli 2016
Na Zarautz zijn we doorgereden naar een camping in de buurt van Leon. Stokbrood op de camping. Tsja. Ben je geen kritische brooodanalist (zoals ik nu even ben) dan was het een reuze knapperig stokbrood. Maar duidelijk vanuit de broodfabriek. Er kwam weinig liefde aan te pas.
Op het terras in Leon, tegenover de kathedraal waar we zo’n slordige tien jaar geleden ook hadden gezeten, bestelde we een bocadillo jamon en een bocadillo queso. Oké, ik doe moeilijk; een broodje ham en een broodje kaas. Voor mijn vegetarische eega de kaas en voor mij de ham. Hetzelfde stokbrood als op de camping. Een heel stokbrood in tweeën gesneden en belegt met belegen kaas zonder boter. Josien vond dat niet fijn. Gelukkig had ze een halve liter water besteld waarmee ze het zakie enigszins kon wegspoelen. Bij mij hadden ze op de droge ham mayonaise gesmeerd; daardoor redelijk smeuïg. Na een bezoek aan het toilet heb ik mijn plas maar opgehouden en ben ik de rest van de middag misselijk geweest…pffff…geen aanrader dat terras tegenover de kathedraal!
Na Leon reden we naar Santiago de Compostela. Op bezoek bij de twee liefste en fijnste mensen van Spanje; Joke en José. We moesten het echte Galicisch brood kopen, vertelden ze. Niet op de camping of in de supermercado, maar bij de bakker. Bij de echte bakker met liefde voor het vak. José reed ons naar de echte bakker in Bembibre. Daar kochten we een Galicisch brood. Een brood met een knotje. Wel heel erg wit van binnen, maar desalniettemin bracht mij dat pas echt in vakantiestemming. Mooi kruim en goed luchtig. Bovendien een dun knapperig korstje. Brood dat ook de volgende dag nog prima smaakte.
Vanaf Leon werden Josien en ik een beetje bevangen door de pelgrimkoorts… Dan vergeet je al snel je brooddagboek bij te houden.
13 juli 2016
En toen zaten we weer in Frankrijk. In Dax. Het lijkt wel een beetje op Spanje met al dat stierenvechten. Maar het is en blijft Frankrijk. Met baguettes. Gisterenavond kwamen we laat aan en ik wil altijd een erg vroeg ontbijt. Zo vroeg dat er nog geen bakker open is. Gisterenavond was er geen bakker meer open. Daarom bij een onogenlijk supermarktje een baguette gekocht bij een klapkauwgum blazende jongen. Dat was natuurlijk niet veel soeps. Dat moest beter kunnen. En ja…in Dax vonden we een bakkerij.
Niet zomaar een bakkertje maar één met liefde vooor zijn vak. Dat liet hij iedereen zien. Open bloot kon je zien hoe allles gemaakt werd. De dames zijn bezig met de taarten. De ovens zijn roodgloeiend. Het één gaat erin, het ander komt er met een goudbruin korstje weer uit. Naar liefde voor het vak smaakt dit brood. Heerlijk. Zo moet vakantiebrood smaken! Met een lekker camembertje erop.
Conclusie qua brood in de vakantie van 2016: Ga je kritisch kijken, dan ben je meteen je vakantie-brood-pret kwijt. Stomme zet van mij. Gewoon niet-kritisch zijn. Koop ’s ochtend het brood dat op de camping te koop is en eet dat lekker samen op. Kan jou het schelen of het kwaliteit heeft of niet; als het maar vers is!
Kom je een goeie bakker tegen…koop het brood en smul!
Maar…Mijn eigen brood is echt het lekkerste…zeker weten!!!
