Langzaam begint de discussie op gang te komen over het referendum dat in april gehouden gaat worden. Of je al of niet tegen het associatieverdrag bent dat tussen Oekraïne en Europa gesloten is. Voordat de discussie echt losbarst, mijn mening. Kunnen we later kijken, als alle argumenten en feiten op tafel liggen, of ik mijn mening heb kunnen handhaven, of dat ik hem toch heb moeten wijzigen.

Oekraïne heeft in mijn ogen verkeerde grenzen. Zoals het land er op dit moment bijligt, is het één groot probleem. Dit land smeekt haast om burgeroorlog. De tegenstellingen tussen de twee landsdelen zijn te groot. Wat mij betreft zou de oplossing een tweedeling van Oekraïne zijn: Een Russisch deel en restant Oekraïne. Als iedereen dat geaccepteerd heeft, kunnen we verder kijken.

Maar helaas, die goede Oekraïense grenzen zijn er niet. Iets meer dan de helft van de huidige Oekrainers voelt zich Rus. De hoofdstad van Oekraïne, Kiev, ligt midden in het anti-Russische deel. Dit gegeven heeft grote gevolgen en is uiterst explosief.

In de Oekraïense politiek wordt verkregen macht al snel omgezet in persoonlijk gewin. Ik zie daarin geen verschil tussen Russen of Oekraïners. Na een machtswisseling komen al snel de beschuldigingen van fraude van de oppositie. Deze beschuldigingen neem ik serieus; Macht lijkt het slechtste in Oekraïners naar boven te brengen.

Bij presidentsverkiezingen in Oekraïne gaat het doorgaans om twee kandidaten: Een Oekraïner en een Rus. Ondanks de beschuldigingen van verkiezingsfraude aan beide kanten, lijkt de Russische kandidaat altijd nipt te winnen. Vandaar mijn gedachte dat het Russische deel waarschijnlijk net iets groter is. Zo kwam in 1994 de Russische kandidaat Koetsjma aan de macht. Betrekkelijk ongestoord regeerde hij tot in de beginjaren 2000. Toen kwam de Oekraïense protestbeweging in Kiev sterk op en werd de Oekraïner Joesjtsjenko naar voren geschoven. Na tumultueuze verkiezingen waarbij echt niet duidelijk was, wie er gewonnen had, werd de Oekraïense kandidaat geïnstalleerd. Bij de daaropvolgende verkiezingen in 2010 won de Russische kandidaat Janoekovitsj glansrijk. Hij werd echter na de Oekraïense revolutie van 2014 afgezet en vervangen door een Oekraïense kandidaat. Bij die ‘revolutie’ was het duidelijk dat zeer extremistische elementen het voor het zeggen hadden gekregen. De ‘revolutie’ van 2014 zou je makkelijk ook een staatsgreep kunnen noemen; een democratisch gekozen regering werd aan de kant gezet.

Na de Oekraïense revolutie en daarmee de omverwerping van de democratisch gekozen Russisch gezinde regering, brak de burgeroorlog uit.

Het associatieverdrag dat de Oekraïense regering sloot met Europa, ondersteunt het Oekraïense- maar ondermijnt het Russische deel van de bevolking. Het vergroot daarmee de tegenstelling tussen Oekraïners en Russen.

Daarom ben ik tegen het associatieverdrag…