Gisteren is Anouschka van Miltenburg afgetreden als voorzitter van de tweede kamer. Bij de meeste kamervoorzitters die ik bewust heb meegemaakt, was het kamervoorzitterschap een vrij saaie aangelegenheid. Ze zaten de vergadering van de tweede kamer voor en dat was dat. Tenminste dat was wat ik ervan zag. Misschien af en toe even in het nieuws voor wat anders, maar altijd heel gemoedelijk. Het leek me niet de moeilijkste opgave in de tweede kamer. Drie jaar geleden werd Van Miltenburg voorzitter. Dat veranderde alles! Er ging geen week voorbij of de kamervoorzitter was in het nieuws. Daarbij waren diverse hoogtepunten. Neem bijvoorbeeld het vals beschuldigen van een collega. Op de een of andere manier kon ze dat altijd rechtbreien. Gisteren trad ze dan eindelijk af.

De reden waarom ze aftrad deed me nogal denken aan een aflevering van Arjen Ederveen’s ’30 minuten’. Die aflevering had de titel ‘Vanwege Maartje’. Het speelt zich af in de tweede kamer. Ederveen is een vrouwelijk kamerlid die er vooral op uit is om zich in de kijker spelen. De landspolitiek boeit haar niet erg. Verder schuift ze het ene na het andere koekje naar binnen. Het leuke van de aflevering is dat er twee verhalen spelen; één aan de oppervlakte en een ander op de achtergrond. Het oppervlakkige verhaaltje gaat over haar collega die gevraagd is om ’s avonds op de televisie in debat te gaan over een bepaald onderwerp. De hoofdpersoon manipuleert net zolang totdat zij, in plaats van haar collega, naar de tv-studio mag. Het verhaal op de achtergrond maakt deze aflevering tot een absolute topper. De hoofdpersoon ziet dat ze een bepaald dossier in haar tas heeft laten zitten. Achteloos stopt ze het dossier in de tas van haar collega. Het blijkt een rapport waar de hele wereld naar op zoek was. Minister moet aftreden, regeringscrisis et cetera. Aan dat verhaaltje op de achtergrond moet ik denken als ik aan Anouschka van Miltenburg denk.

Er is een Teeven-deal geweest. Daar was veel om te doen. Hoeveel was het nou precies? Is het overgemaakt op de rekening van crimineel Cees H. Wie heeft het precies overgemaakt. Talloze vragen. De toenmalige minister van Justitie Opstelten moest zich verantwoorden in de tweede kamer. Geen idee hoe hoog het bedrag was, maar hij zou het ‘tot op de bodem’ laten uitzoeken. Op dat moment, toen dus de hele wereld aan het zoeken was, schrijft een anonieme officier van justitie een brief naar de kamervoorzitter. Daarin alle details. Van Miltenburg haalt de brief, ongelezen, door de shredder. Gelukkig was er een kopie verzonden aan journalisten. Het ‘tot op de bodem’ van Opstelten, betekende zoiets als: ‘Verder dan bovenop mijn bureau mag je niet zoeken.’ Dus werd er door de kamer een heuse commissie Oosting in het leven geroepen.

Ook Oosting gaat op zoek naar de details. Journalisten confronteren Van Miltenburg met de brief die aan haar gericht is en…met alle details van de Teeven-deal. De gegevens dus waar de hele wereld naar op zoek is. Wat doet de kamervoorzitter…ze stopt de kopie ook in de papiervernietiger! Ik zie dat dus helemaal voor me. Ministers treden af…de parlementaire wereld zakt luid krijsend door de knieën…Anouschka kijkt ontspannen toe hoe de brief in snippertjes wordt gesneden! Fantastisch!