Het was gisterenavond onrustig in Stein. Jongeren lieten op niet mis te verstane wijze weten dat ze moeilijk kunnen leven met de avondklok. Gisteren ging die in. Tussen negen uur ’s avonds en half vijf ’s ochtends mag je niet op straat zijn. Een enge maatregel want waren we juist niet zo blij om in een vrij land geboren te zijn? Ik vind het een enge inperking hoewel ik zelf nauwelijks tussen die uren op straat kwam de afgelopen periode. Wat kan je überhaupt doen? Alles wat leuk is in een stad, is gesloten. Niets is meer open en nu mag je er ook nog niet eens meer naar toe; het voelt als een hele beperking. Omdat ik als jongeling – heel lang geleden dus – mijn weekenden vooral overal doorbracht behalve thuis, heb ik erg te doen met de Amsterdamse jeugd. Eigenlijk heb ik medelijden met de jongeren nu, omdat ik het hen zo gun dat ze zich net zo kunnen gedragen als ik destijds. Lekker voor de film een pizza eten dan naar de bioscoop en na de bioscoop nog even gezellig naar een stampvol café om dan onderweg naar huis een shoarma te happen.

Oke, De Klerk, je begint met jongeren in Stein die ‘het niet meer pikken’ en binnen de alinea zit je alweer over Amsterdam te bazelen over hoe jij destijds in de grote stad vele avonden doorbracht. De actie zit juist in dat Limburgse dorp. In Amsterdam wonen schapen die netjes doen wat Rutte zegt; daar viel geen jongere op straat te zien. In Stein daarentegen… In dat dorp dat gebouwd is in één van de oksels van een gigantisch verkeersknoop-klaverblad was het rellen wat de klok sloeg. Je bent vast wel eens – toen het nog ‘mocht’ – onderweg naar het ‘echte’ zuiden over dat klaverblad heengereden. Nee, niet uitgestapt. Wat heb je daar te zoeken in dat Limburgse Stein? Het knooppunt van de A2 en de A76 is even groot als dat hele dorp. Waarom zou je daar uitstappen?

Tegenwoordig hoef je niet meer naar een dorp om het toch goed te kunnen zien. Google Maps is je vriend in bange dagen. En als ik zo virtueel door Stein wandel, dan begrijp ik die jeugd toch steeds minder; waarom nu rellen? In Stein was nooit ene zak te beleven. Waarom zo’n herrie maken terwijl de situatie eigenlijk altijd al hopeloos was? Stein is een dorp waar je nog niet dood gevonden wilt worden. Alles wat enigszins eigen was aan het dorp is zo te zien door de op geld beluste middenstand in samenwerking met de plaatselijke CDA gesloopt en wat ze ervoor in de plaats hebben gekregen is een grote Vinex wijk met in het midden een Vinex winkelcentrum. Je wordt er moedeloos van; zoveel saaiheid op zo’n relatief klein stukje van de wereldbol. Als jeugd in dat saaie Stein zou mijn opstand tegen de gevestigde orde – lees: je CDA-ouders – niet perse op de eerste avond dat de avondklok inging plaatsvinden, maar altijd. “Hoe heb je me op deze onheilsplek op de aardkloot geboren kunnen laten worden.” Een pure daad van kinderhaat! Dat moet het motto van de opstand van de jongeren zijn. Eén virtuele stap in dat dorp van het bittere lijden maakt me doodmoe en hopeloos moedeloos; wie wil daar nou zijn.

Snel terug naar mijn heerlijke stad waar het zelfs in een volledige lockdown nog beter toeven is dan in dat hopeloze Stein…