Ik wist al dat de roman Peachez; een romance van Ilja Leonard Pfeijffer, gebaseerd is op een waar gebeurd verhaal, maar tijdens het lezen zijn de gebeurtenissen zo onwaarschijnlijk en absurdistisch dat je dat feit vergeet. Bij de ‘aftiteling’ dringt het pas weer tot je door. Een stille intellectueel vindt op internet de liefde van zijn leven en eindigt in de gevangenis als smokkelaar. De mens moet leren omgaan met internet. Voor schrijvers een interessant onderwerp om uit te zoeken; wat is waar en wat is onwaar op het internet. Een vraag die een schrijver als Pfeiffer kennelijk bezighhoudt.
Ik vond dit boek leuk om te lezen. Niet direct een prijswinnaar, maar gewoon…leuk. Even had ik moeite met het doorgronden van het complexe taalgebruik. Op zich natuurlijk niet vreemd; de roman is het verslag van een liefde gedaan door een hoogleraar oude talen. De hoogdravende taal met de complexe zinsstructuren vielen mij in het begin behoorlijk rauw op het dak, maar later zag ik daar toch ook wel weer de humor van in. Helemaal waar de taal van de hoogleraar botste tegen de taal van Peachez. Ik moest erg denken aan de klassieker ‘Der Blaue Engel’ met de ongelukkige leraar die geheel in de ban komt van de rijzige, langbenige, Marlene Dietrich. De thema’s komen in grote lijnen natuurlijk ook overeen. Was het bij de Der Blaue Engel zo dat een leraar verliefd wordt op een nachtclubdanseres, dan valt het wel op dat de tijd voortgeschreden is. De hoofdpersoon in Peachez is geen leraar, maar een hoogleraar en antagoniste Sarah Peachez is geen nachtclubdanseres, maar een pornoster. Beiden een stapje heftiger.
Maar bij Pfeiffer speelt ook nog een ander thema een prominente rol: wat is precies de waarheid en de werkelijkheid. Ervaren we de wereld als werkelijkheid of is het een afspiegeling van de werkelijkheid? Plato kwam al met deze vraag. Pfeiffer laat deze vraag op alle mogelijke manieren de revue passeren. Natuurlijk in het verhaal, waar achter de beeldschone, geile en opwindende Sarah Peachez een bende schuilgaat die de hoofdpersoon manipuleert. Maar ook het wezen van God en religie wordt door de hoogleraar latinistiek van het vroege christendom, besproken: God is niet belangrijk, betoogt de hoogleraar, als God bestond, dan was er geen religie. Het gaat om het geloven in God. Het geloven maakt de religie. De hoogleraar bekent dat hij zijn hele werkzame leven in een parallelle wereld geleefd heeft. Hij heeft alles aan de wetenschap gegeven. Maar wat zegt, in zijn geval, de wetenschap precies over de werkelijkheid? In die zin heeft Pfeiffer het originele verhaal wat naar zijn hand gezet; de hoogleraar die het verhaal in het echt beleefd heeft, was natuurkundige. Natuurkunde beschrijft nou juist wel de meetbare en zichtbare fenomenen op aarde. Maar dat terzijde. Ik denk dat Pfeiffer zich bij een hoogleraar latinistiek comfortabeler voelde en beter zijn verhaal kwijt kon.
Om kort te gaan: Ik vond Peachez; een romance van Ilja Leonard Pfeiffer een leuk boek om te lezen. Toch meer een tussendoortje dan een prijswinnaar maar met thema’s waar je gerust nog wel een paar dagen op door kunt kauwen als je de roman uit hebt. Dat wil zeggen dat het absoluut geen niemendalletje is.