Ik ben er wel blij mee dat die referendumwet wordt ingetrokken. Mijn partij zit niet in de regering en als ik het goed heb begrepen wil mijn partij dit gedrocht van een wet behouden, maar dan zijn wij het een keertje oneens met elkaar. Eén van de slechtste wetten die ooit door de tweede kamer werd aangenomen is de referendumwet. Deze wet simplificeert de wereld en biedt azijnpissers de kans om hun zegje te doen en hun wil op te leggen. De huidige referendumwet is een negatieve wet; het geeft de burger de mogelijkheid om achteraf, als een wet al is aangenomen door het parlement, een advies te geven over die wet. Ik was al meteen tegen zo’n soort referendum, maar de al gehouden referenda heeft die mening alleen maar versterkt.

Neem het aankomend referendum. Zijn we voor of tegen de sleepwet. Zwart-wit dus. Ik kan niet een beetje voor of een beetje tegen stemmen. Ik kan niet zoeken naar een compromis. Dat terwijl de politiek voordat de wet werd aangenomen allang een compromis heeft bereikt. Door rechts werd de wet veel te beperkend ontworpen voor links veel te ruim. Na wikken en wegen en praten, praten en nog eens praten werden een aantal wetten aangenomen waar iedereen zich redelijk in kan vinden en die de overheid straks voldoende armslag geeft om de gevaren die in dit tijdperk van snelle technologische veranderingen tegemoet te treden. De wet is door het parlement geloodst. Angstige burgers, die waarschijnlijk te slecht geïnformeerd zijn om erover te oordelen organiseren een referendum. Niks geen onderhandelingen of nuances: vóór de wet of tegen de wet; that’s the question. Ik kan me voorstellen dat de tegenstanders van de wet zich meer roeren dan de mensen die voor de wet zijn, of die uitgaan van het idee dat de partij waarop zij gestemd hebben een goede bijdrage hebben geleverd aan het compromis dat uiteindelijk tot de wet heeft geleid. Daarmee is het nee-kamp altijd in het voordeel boven het ja-kamp. Bovendien trekt het nee-kamp mensen aan die om wat voor reden dan ook, ontevreden zijn met alles en graag ‘nee’ stemmen om de politiek een hak te zetten. Mij zegt zo’n ‘Nee’ dus helemaal niets. Klaarblijkelijk trekt de politiek zich ook weinig aan van een ‘nee’. Voor de vorm doet men ietsje water bij de wijn, maar het blijft een ‘advies’ van het volk; je hoeft er als politiek niets mee, en het gebeurt dan ook maar zelden dat de politiek er iets wezenlijks mee doet. Afschaffen die wet, dus.

Ben ik dan tegen het referendum. Er is één vorm van referendum die ik wel degelijk van toegevoegde waarde vind. Dat is een referendum dat ervoor moet zorgen dat er iets voor elkaar gebracht wordt. Die de overheid dwingt om iets te doen. In tegenstelling tot de referendumwet die we nu hebben, is het een positieve variant. Stel dat een groep mensen wil dat er een verbod komt op de invoer van kleding geproduceerd met slavenarbeid. In dat geval zou die groep mensen een referendum kunnen houden om de regering te dwingen om een wet te maken die dit verbod waar maakt. Ook dan heeft een groep een voordeel, namelijk de initiatiefnemers. Maar in mijn ogen een veel kleiner voordeel dan de nee-stemmers bij de huidige wet.