Ik woon inmiddels al zestien jaar in de Spaarndammerbuurt. Een lekker rustig buurtje met een roemrijke geschiedenis. Bovendien een architectuur om van te smullen. Ik woon er met heel veel plezier. Vijf keer per week spring ik tussen acht en half negen op mijn fiets om naar mijn werk te gaan. Ik fiets dan door de Zaanstraat via het spoorwegtunneltje naar het Westerpark om vervolgens via het Westerpark bij het Nassauplein uit te komen alwaar Ferdinand Domela Nieuwenhuis ons met geheven vinger de juiste weg wijst. ’s Avonds zie ik Domela Nieuwenhuis opdoemen vlak nadat ik de Haarlemmerpoort gepasseerd ben en ik weet, ik ben er bijna. Ik fiets via het Westerpark naar het poortje onder de spoorbaan door naar de Zaanstraat en dan via de Zaanstraat weer naar huis. Elke dag dus. En moet ik niet naar mijn werk, maar ergens anders naartoe, dan is eigenlijk mijn weg hetzelfde.

Onder het viaduct tussen de Zaanstraat en het Westerpark is een voetgangers- en een fietsgedeelte. Een richel scheidt voetgangers en fietsers. Vlak vóór het viaduct echter, aan de kant van de Zaanstraat, is het even oppassen geblazen. De bocht van Zaanstraat naar het tunneltje neem je namelijk, als fietser, het lekkerst als je een stukje stoep meeneemt. Ga je over een puntje stoep, dan kom je net even lekkerder uit dan als je alleen maar van het fietspad en de weg gebruik maakt. Het is weleens gebeurd dat ik, als fietser, even in mijn remmen moest knijpen om geen voetganger aan te rijden, en andersom, als voetganger is het me wel eens gebeurd dat ik even opzij moest stappen omdat er een fietser langs kwam. Geen groot probleem.

Geen groot probleem…vind ik…vinden velen met mij…denk ik. Misschien wat ergernis, zo af en toe. En toen was er kennelijk een ambtenaar die het wel een probleem vond. Hij of zij maakte een eind aan het ‘onverantwoord’ rijden over de stoep en liet twee hekjes plaatsen. Je vraagt je af welk probleem de ambtenaar in kwestie wilde oplossen of wiens probleem. Ik zag voetganger en fietser fantastisch samenwerken en ik zag hen gezamenlijk het probleem oplossen. Nu staan er dus twee hekjes die het leven voor zowel fietser als voetganger zuur maken. Pappa’s en mamma’s probeer er met je kinderwagens en jengelende kindertjes maar eens langs te komen. Bejaarden van De Bogt/Westerbeer, probeer er met je rollator of rolstoel maar eens langs te komen… Dat zal je niet lukken. Fietsers moeten nu vol in de remmen om de bocht te slechten en de tegenligger te ontwijken en een deel van de voetgangers kunnen er niet meer langs.

De hekjes zijn niet geplaatst om het verkeer te regelen, maar om ons denken in te perken. Door die hekjes gaan we niet meer zelf nadenken over oplossingen maar zijn we gedwongen om andermans oplossingen te slikken. Bevrijdt de geest! Weg met die hekjes