Het is lente. Al enkele weken is het lente, maar tuinieren kon pas één weekenddag. Eén dag met een vriendelijk zonnetje. Die dag hebben we ook hard gewerkt want de tuin lag er behoorlijk na-de-winter bij. Grote kluiten die allemaal fijn gemaakt moeten worden. Op die ene mooie dag heb ik een derde van de tuin fijn gemaakt. En de tuinbonen gezaaid. Tuinbonen moeten vroeg in het voorjaar, dan krijgen ze minder last van zwarte luis. Dat zegt men. Dit voorjaar is grimmig begonnen. We hebben best wraakzuchtige plannen. Met de slakken. Die gaan er dit jaar van lusten, dat beloof ik.

Mijn wraakgevoelens stammen van vorig jaar… Het komt allemaal voort uit zuurkool. Ik vind zuurkool erg lekker. Zuurkool zelf maken is makkelijk, kan eigenlijk nauwelijks mislukken en is veel leuker en lekkerder dan een pondje zuurkool kopen in de winkel. Voor zuurkool heb je kolen nodig. Mooie grote witte kolen. Die wil je natuurlijk zelf kweken.

We zaaiden wat plantjes voor en zette ze in onze tuin. Op het eerste gezicht een prachtig koolveldje. Je zag; onze plantjes hadden het lekker. Ze groeiden en groeiden. Na een paar weken zagen we de eerste gaatjes in de blaadjes. En de eerste afgehapte blaadjes. De eerste slijmerige blaadjes. Slakken! Beesten die eigenlijk alleen maar goed zijn om op te vreten. Te grillen met kruidenboter. Maar deze dus niet. Kleine naaktslakjes. Geduldig als ze is, begon Josien slakjes te plukken. Een handje vol voor de kippen. Maar tegen dat slijmerige gespuis bleek niet op te plukken. De kleine naaktslakjes werden grote naaktslakken. Maar ook huisjesslakken voelden zich uitgenodigd bij het feestmaal dat wij voor ze hadden geplant. Een wonder dat de koolplanten zich er bijna niets van aantrokken. Die groeiden sneller dan ze opgegeten werden. En Josien maar plukken. Soms ging er ruim een pond slakken naar de kippen. Die wilden ze niet eens meer. Die zaten hikkend en boerend met dikke buiken in een hoek. Teveel is teveel. Een slak is lekker, maar…

De slakken gunden ons ongeveer de helft van de kool. Heel erg aangevreten. Ik moest er nog zeker een kwart vanaf snijden. Ik heb zuurkool kunnen maken, en die is erg goed gelukt, maar toch. Toen we vorige week in het tuincentrum stonden, kregen wij een wraakzuchtige oprisping. Helemaal omdat ik bedacht dat we waarschijnlijk, met onze mooie sappige kolen vorig jaar, onbedoeld, bijgedragen hebben aan een sterk verbeterde slakkenstand. Er zijn waarschijnlijk vele slijmerige mondjes in onze tuin aan het hopen op weer zo’n bacchanaal… Dat gaan wij dus voorkomen. We waren puristen en erg begaan met de natuur…maar alles kent zijn grenzen. We hebben maatregelen genomen…

Slakkenkorrels. Biologische, dat wel, maar toch; slakkenkorrels. En om helemaal zeker te zijn ook nog eens slakkentape. We gaan van plastic bekertjes de onderkant afknippen en de bovenrand beplakken met het slakken-schrikdraad-tape. Dat bekertje zetten we over onze net geplante koolplantjes. Dat zijn we van plan. Anti-slakken bekertjes over onze plantjes, en slakkenkorrels om ze op afstand te houden. Dat zal ze leren!

Wraak op de slijmjurken!!!!