Sommige mensen zijn al veroordeeld voordat ze voor de rechter zijn geweest. Ik betrap me erop dat ik soms te vroeg mijn oordeel klaar heb. Dat probeer ik te voorkomen, maar soms is dat heel moeilijk. Ik vind niets zo gênant als erachter komen dat de soep lang niet zo heet wordt gegeten als hij werd opgediend. Of dat waar iemand van beschuldig werd, gewoon helemaal niet klopte en ik mee ben gegaan met de grote stroom. Ik probeer voorzichtig te zijn.

Vandaag begint het proces tegen de Roermondse ex-wethouder Jos van Rey. Zonder dat ik nog precies weet wat er aan de hand is toch wat overwegingen… Het blijft riskant.

Jos van Rey was jarenlang wethouder in Roermond namens de VVD. Jos van Rey was wethouder en beheerde portefeuilles die te maken hadden met bouw. In de bouw gaat het om hele grote sommen geld. Grote projecten waarbij een miljoen euro – voor mij toch een enorm bedrag – min of meer een fooi is. Jos van Rey wordt beschuldigd van corruptie en vriendjespolitiek. Ernstige beschuldigingen!

Mensen die omgaan met geld in hoeveelheden waarmee Jos van Rey omging, zie ik vaak anders kijken naar de maatschappij dan gewone stervelingen zoals ik. Dat kwam bijvoorbeeld naar boven in de parlementaire enquete over de woningbouwcorporaties. Directeuren van woningbouwcorporaties (waarin miljoenen omgaan) gingen zich naar die miljoenen gedragen. Die wilden enorme huizen en enorme auto’s en een enorm salaris. Ze probeerden hun levensstijl in te passen in de hoeveelheden geld waarmee zo omgaan. Ze vergaten kortom, dat ze namens anderen omgaan met dat geld. Het geld was slechts een bedrijfsmiddel, meer niet.

Zo’n zelfde mechanisme zie ik werken in de financiële wereld. Ook daar is geld slechts een middel in de bedrijfsvoering en ook daar laten directeuren zich betalen naar de miljoenen waarmee ze omgaan. Kennelijk gaat dat zo. Aan de andere kant: Bedrijven zijn geen democratische organisaties. Beslissingen worden niet met meerderheid van stemmen genomen en er is geen controlerend apparaat. In het bedrijfsleven is de baas de baas. Als de baas heel veel geld verdiend, dan is dat zo. Punt.

Nederland wordt bestuurd door politici. Politici gaan ook om met heel veel geld. Politici in een bestuursfunctie hebben heus privileges, maar het controlerende apparaat zorgt ervoor dat alles in het landsbelang gaat en er zo min mogelijk geld over de balk wordt gesmeten. Op zelfverrijking via het toevertrouwde belastinggeld wordt streng gecontroleerd. Toch zullen ook politici besmet raken door de hoeveelheden geld waarmee ze omgaan; het zijn per slot ook maar mensen. Bij politici ligt een ander gevaar op de loer; zij zijn prooi voor bedrijven die azen op het overheidsgeld. Als je als bedrijf een order binnenhaalt van de overheid, dan ben je voorlopig boven Jan. Bedrijven hebben veel over om een overheidsopdracht binnen te halen. Een wethouder een lekkere vakantie geven in ruil voor een order, is heel lucratief. Corruptie ligt altijd op de loer. Corruptie is moeilijk te controleren. Corruptie gaat doorgaans via slinkse wegen. Corruptie sloopt een samenleving. Smeergeld wordt betaald met smeergeld dat weer wordt betaald met smeergeld. In corrupte landen, zoals bijvoorbeeld Oekraine, is die keten nauwelijks meer te onderbreken. Daarom moet corruptie hard bestreden worden.

We wachten af of de beschuldiging van corruptie bij Jos van Rey bewezen kan worden!