Salah Abdeslam is gearresteerd. Een van de terroristen die op 13 november in Parijs dood en verderf zaaide en paniek en doodsangst oogstte. De enige die ontkwam. De afgelopen maanden is men intensief naar hem op zoek geweest. De paniek was zo groot, dat in Frankrijk de noodtoestand van kracht bleef zolang hij niet gepakt was. Ook in België werden wetten opgeschort omdat de groep criminelen uit Brussel afkomstig was. Daar hij is dus gearresteerd. Levend. Een beetje gewond, want ze hebben hem in zijn been geschoten, maar levend! Dat vind ik geweldig, want daardoor kan hij verantwoording afleggen. Daardoor is hij in staat om de rouwende nabestaanden van zijn slachtoffers te vertellen waarom hij hun zoveel leed aangedaan heeft. Tussen terreuraanslag en arrestatie zat een kwartaal klopjacht. Ik ben zo benieuwd hoe Abdeslam dat ervaren heeft. Dat moet toch iets met je doen. Regelmatig jouw gezicht op de televisie. Niet alleen in Frankrijk of in België, maar zo’n beetje wereldwijd. Abdeslams naam wordt met haat uitgesproken. Abdeslams symmetrische, knappe gezicht werd getoond als het loslopende beest dat velen in het ongeluk had gestort. Dat moet iets met hem hebben gedaan.

Vreemde tegenstrijdigheden. De terreurdaden die hij en zijn kornuiten pleegden, werden gedaan uit religieus fanatisme. Ze deden dat om hun islamitische heilstaat een stap dichterbij te brengen, denk ik. Door te sterven zouden ze als engelen naar het paradijs gaan. Als strijders voor de goede zaak zou hen een hiernamaals wachten waar elke van testosteron verzadigde man van droomt: Seks zoveel als je maar wilt met de knapste meiden en eten in overvloed. Met een even groot, haast religieus fanatisme zetten de media hem neer als gezonden door de duivel. En omdat hij niet meteen dood of gearresteerd was na zijn daad, werd hij afgeschilderd als de duivel zelf. De meest gezochte persoon van Europa.

Gezien worden als het gezicht van de duivel terwijl je zeker weet dat je het goede hebt gedaan. Wereldberoemd! Een persoon waarop hele legers een klopjacht houden. Er hoeft nog geen vermoeden te zijn dat ze jou op het spoor zijn of alle alarm gaat af. Als het uitlekt naar de pers, dan sta je op de voorpagina. Dan zie je je gezicht waar je ook kijkt. Wat doet dat met je?

Dat voelt zo verschrikkelijk geil! Seks met tweeënzeventig maagden laat je daar graag nog een paar jaar voor schieten als testosteron-mannetje. Die Abdeslam zal zich in zijn eigen beroemdheid gewenteld hebben. Hij zal het over zich heen hebben laten spoelen. Zo heftig, zo…geil. Geen woorden voor. Jij zegt ’boe’ en de hele wereld trekt kogelvrije vesten aan, laadt zijn wapens door en trekt de bivakmuts over zijn hoofd. Man, wat ben je dan groot! Man, wat ben je dan sterk! Dat moet toch een gigantisch gevoel van triomf hebben gegeven. Dat moet zijn gevoel voor eigenwaarde toch hebben laten exploderen.

Ik zie hem helemaal voor me hoe hij daar in de schaduw leefde. Als heer en meester. Vereerd door een selecte groep. De meest gezochte crimineel. Wereldwijd achtervolgt. Steeds op zoek naar een nieuwe schuilplaats. Valse snorren en baarden. Pruiken. Je bent hoofdpersoon in je eigen film. Staatsvijand. Mooi! Mooi! Mooi!