De laatste dag van het jaar. De dag van clichés en ik ga er lekker aan meedoen! Vandaag ga ik terugkijken op het afgelopen jaar. Josien en ik hebben zelden zo’n moeilijk jaar gehad. Er is veel gebeurd en veel had ik graag anders gezien andere dingen had ik voor geen goud willen missen.

Ik ben het nieuwe jaar begonnen met een nieuwe huisarts en bovendien definitief als diabetespatiënt. Precies een jaar geleden maakte ik kennis met mijn nieuwe huisarts. Meteen daarna hebben we een kleine kerstvakantie gehouden in de Oude Venen in Friesland.

Aan het eind van januari was ik uitgenodigd door het Nederlands Philharmonisch Orkest om mijn mening te geven over alles rondom de concerten van het Orkest. Was een erg leuke bijeenkomst waar ik veel in kwijt kon. Hoewel…toen ik terug naar huis fietste bedacht ik allerlei zaken die ik nog graag had willen zeggen. Maar zo gaat dat nou eenmaal. Drie dagen later zaten we in het concertgebouw te genieten van een multimedia voorstelling en uitvoering van de Vuurvogel van Strawinsky. Was erg sensationeel.

Op mijn werk was ik halverwege de maand aangesteld als scrummaster.

Een adembenemende tentoonstelling in het Rijksmuseum: De late Rembrandt. De marketing was fantastisch; heel aanstekelijk. De tentoonstelling zelf was om je vingers bij af te likken. Ik heb zoveel schilderijen in het echt gezien! Schilderijen die ik alleen van plaatjes kende. En ook tekeningen. Ik had net daarvoor De Schilder en het Meisje gelezen van Margriet de Moor. Op de tentoonstelling de originele tekeningen!

12 maart naar Parijs met de hele familie! Wat heb ik dat een heerlijk weekend gevonden! Ik kijk er met zoveel plezier op terug. Nauwelijks groepsdwang. Een leuk hotelletje en de onzen deden vooral waar zij zin in hadden. Het bezoek aan het Louvre mislukte, wellicht een stimulans om nog een keer te gaan. Na Parijs…Inpakken want aan het eind van die maand zijn we verhuisd.

Halverwege april kreeg Josien d’r moeder een hartinfarct. De prognose was niet erg gunstig en Josien en ik vroegen ons af of we onze vakantie begin mei moesten afzeggen. Op 25 april overleed Josien d’r moeder en op 30 april hebben we haar begraven. Alles zeer waardig en warm. Haar moederlag mooi opgebaard in haar huisje. Josien d’r verjaardag hebben we nauwelijks gevierd.

De meivakantie brachten we door in Losser en dat heeft ons veel goed gedaan. Het was erg fijn om samen door de grensstreek te fietsen. Dat verzachtte het afscheid van Ank. In juni leek alles weer helemaal in orde te komen met ons. Een fantastische uitvoering van de eerste van Mahler en een matige uitvoering van Lulu van Alban Berg leidde ons stilaan naar de grote vakantie. Op mijn werk rommelde het flink binnen het managementteam van mijn afdeling. Alle teamleiders werden vervangen. Ik had een laatste functioneringsgesprek met mijn oude teamleider. Het ging allemaal prima. Men was erg tevreden over hoe ik mijn rol als scrummaster invulde.

Het grootste deel van de maand juli zaten wij in Frankrijk en Duitsland. Op vakantie. Heerlijk was het. Heel ontspannen. We waren goed in staat om alles op elkaar af te stemmen. We hebben veel gelezen en veel gezien en veel leuke dingen gedaan.

Na mijn verjaardag werd ik geheel onverwacht van mijn functie gehaald en stortte ik in. De wereld werd zwart voor anderhalve maand. De Rosenkavelier was een lichtpuntje halverwege september en de onzen en Josien waren constante lichtpuntjes. Voor de rest was de wereld zonder perspectief. Onze korte vakantie in Parijs was een oase in de dorre woestijn van mijn inzinking. Ik heb me zelden zo slecht gevoeld; zo somber en zo vernederd.

Ik begon met schrijven. Dat heeft me veel voldoening gegeven.

In november ben ik weer opgekrabbeld. Opgekrabbeld in de zin van dat ik weer naar mijn werk ging. Van harte ging het niet en gaat het nog steeds niet, maar het moet maar. Toen besloot Josien dat we wel stuivertje konden wisselen: ik opgekrabbeld en zij plat op haar rug. Op veertien november maakte ze een valpartij die van alles in haar kapot maakte en waarvan ze nog steeds aan het herstellen is.

Zo sukkelden we december binnen. Josien was weliswaar uit het ziekenhuis, maar vlot ging het niet. Eerste kerstdag was erg leuk met de jongens plus aanhang. Heerlijk gegourmet en tot laat in de avond gekletst. Laat ik me daaraan stevig vasthouden en dat als een mooi begin van het volgend jaar zien; om uit te bouwen!