Ik denk dat Puigdemont een oorlogshitser is en dat het het beste was geweest als men hem snel had opgepakt. Maar dat oppakken is nu onverstandig omdat het zaadje van een heilloze revolutie al aan het ontkiemen is. Daarom moet er naar een andere oplossing gezocht worden. Die andere oplossing lijkt de regering van Spanje niet te kunnen vinden. Sinds we spitsroeden moesten lopen in het Baskische Dax (nota bene in Frankrijk), waarbij we bier over ons heen kregen en waar we uitgescholden werden alleen maar omdat we niet in het wit gekleed waren en geen rode halsdoek droegen, en dus niet herkenbaar waren als Bask, heeft het nationalisme mij bang gemaakt. Toen ondervond ik aan den lijve wat het betekent. Nationalisme vernauwt de geest en brengt het slechtste in mensen naar boven. Omdat ik verwacht dat mensen die studeren of die doorgeleerd hebben een bredere blik hebben en zich niet voor het kleingeestige karretje van het nationalisme laten spannen, vallen zij mij steeds weer tegen. Juist studenten en intellectuelen lijken fanatieke Catalanen te zijn. Dat valt me tegen. Net zoals het me tegenvalt dat er intellectuelen (in spé) achter een partij als de PVV aanlopen. Een partij die ook gelooft in het wij-en-zij denken; kenmerk van het nationalisme.

Ondanks dat in Frankrijk en Duitsland en een beetje in Nederland, de ruimdenkende en niet-nationalistische partijen gewonnen hebben, is er nog helemaal geen ruimte voor vreugde, wat mij betreft. De nationalistische krachten zijn nog volop aanwezig en veel sterker dan ze zo’n tien jaar geleden waren. Het huidige nationalisme lijkt voort te komen uit verwennerij. Europa als geheel is nooit zo ongehoord rijk geweest als het nu is. Om met de hiernaartoe migrerende Afrikanen te spreken: Het goud ligt hier op straat. Onze zorgen liggen niet meer bij de voedselvoorziening maar juist bij de schade die de overvloedige voedselvoorziening aanricht. Puur een luxeprobleem. Europa is steenrijk dankzij…Europa. Dankzij het denken in bredere verbanden. Dankzij de eenwording van Europa. Toch roept die enorme rijkdom enorme weerstanden op. Ik begrijp die niet helemaal. Misschien verwacht men een nog snellere groei van de rijkdom. Maar overal in Europa zie ik een groeiende ontevredenheid en die ontevredenheid mondt uit in wij tegen de rest. Volkomen onterecht, maar ik zie het wel gebeuren.

Als er eenmaal een vijandbeeld is, wordt het heel erg moeilijk om het weer los te laten. En is dat beeld eenmaal geschapen, dan groeit en groeit het, hoe onterecht ook. In Catalonië is Spanje de grote boosdoener. Dat voor iedereen in Spanje dezelfde wetten gelden en de Catalanen absoluut niet achtergesteld worden, lijkt niemand zich meer in dat bewuste deel van Spanje te beseffen. De Spaanse regering, hoe onhandig opererend ook, is de kwaaie Pier. In dat opzicht lijken de Moslims bij ons in Nederland best op de Spanjaarden in en om Catalonië. Ook zij hebben massaal de zwarte Piet toegespeeld gekregen. Puigdemont is de Spanjaarden die in Catalonie wonen aan het bewerken zodat ze desnoods willen sterven voor hun vermeende vaderland.Daarom zie ik hem als een onvervalste kleinzielige oorlogshitser. Een gevaar voor Spanje en Europa.