Erfenis van Bush

Het enige doel dat men in Syrië mag hebben, is de oorlog eindigen. Degene die de snelste weg naar dit doel bewandelt, is de goede partij. Zelfs als daarmee een oorlogsmisdadiger, een crimineel en een heel wreed regime gesteund wordt; de oorlog moet stoppen. Wat er daarna gebeurt, zien we dan wel weer. Soms moet je concluderen dat geen enkele weg schoon is. Dat elke weg rood van het bloed ziet en dan moet je zoeken naar de meest efficiënte weg om het grote bloedvergieten te stoppen. De Russen zagen die weg het duidelijkst. Amerika en Europa doen maar wat.

Vandaag wordt mijn mening ondersteund door Issa Touma. Hij is een galeriehouder in Aleppo. Dat is de stad die op dit moment het meest te lijden heeft. Issa Touma heeft niet veel sympathie voor de tegenstanders van Assad in zijn stad. Hij beweert dat Het vrije Syrisch Leger ook oorlog tegen bevolking voert; net zo goed. De russen zien één partij in Syrië die kan winnen en dat is het regime van Assad. Met steun aan andere groeperingen, weet je eigenlijk niet wie je steunt en zorg je ervoor dat zo’n partij langer kan blijven strijden; het zorgt ervoor dat de oorlog langer duurt. Het westen steunt het vrije Syrisch Leger. Hoewel ontstaan uit de vreedzame protesten van eertijds, nu volkomen verharde en geharde strijders. Partijen die extreem oorlogsgeweld gebruiken zijn per definitie geen lekkere jongens. Ook het Vrije Syrische Leger gebruikt extreem geweld. Hoe weet Amerika zeker dat de vreedzame protesten werden opgevolgd door het Vrije Syrisch Leger? Zoals ik al zei, er mag maar één doel zijn in Syrië en dat is de oorlog beëindigen.

Moslimextremisten van IS en El Nusra zie ik als absolute vijand. Daarover zijn de mogendheden het wel eens (met mij!). Maar hoe bestrijd je dat extremisme nou het beste. Het Westen gebruikt een tactiek waarvan ze zelf al zeggen dat het niet kan werken. Ze bombarderen de militaire infrastructuur van IS. Dat doet IS wel pijn, maar ze echt verslaan, dat niet. Er zijn maar twee partijen die echt succesvol zijn tegen IS: De Koerden en Assad. De rest is kansloos. Koerden willen een eigen staat en een deel van die gewenste eigen staat wordt door IS bezet gehouden. Dat geeft de Koerden voldoende spirit om datgene terug te veroveren waarvan ze denken dat het van hun is. Aan de andere kant van IS gebied, in Syrië, is Assad de enige macht van betekenis.

Wat Amerika en Europa nu moeten gaan doen in Syrië, is volgens mij het volgende. Trek je terug uit Syrië. Het wrede regime van Assad zal daar met behulp van de Russen de oorlog gaan beëindigen. Als dat militair geklaard is, dan aandringen op een conferentie met alle partijen in Syrië zodat het land haar toekomst kan bepalen.

Wat Amerika en Europa in Irak moeten doen is de druk van Turkije weerstaan en de Koerden aan alle kanten steunen. In Irak en een deel van Syrië en wie weet een stuk Turkije, zal een Koerdische staat komen. Het Westen moet die staat erkennen als een onafhankelijke staat. De Koerden strijden er al heel lang voor.

De oorlog in Syrië moet beëindigd en IS moet verslagen; dat zijn de enige doelen in die regio. We moeten af van de erfenis van Bush; de rampzaligste president van de VS ooit.